Plog 56: de olijke tuincentrum onderneming

De zesenvijftigste plog, over maandag 4 april 2016! Elke zes dagen een nieuwe plog!

Goedemorgen! We beseffen net pas dat het plogdag is, dus het rondje lopen zit er al op.

Koffie en internet.

En gelukkig ook net op tijd weer binnen.

Snel aankleden en het hoofd presentabel maken. Outfit van de dag – Singlet: van Sportsgirl denk ik, acht (8!) jaar geleden gekocht tijdens de acht maanden rondrijden in Australie. Broek: van One Teaspoon, twee jaar geleden ofzo gekocht in Amsterdam maar ik zie nu pas dat het ook een Australisch merk is! Riem van H&M en de schoenen zijn van Primark.

Oh hallo tattoo! Die had ik acht jaar geleden nog niet.

Deze trui om het af te maken, een keer gekregen voor mijn verjaardag en van het merk Just Female.

Een handje chips a day, keeps the doctor away! Of ging ‘ie niet zo? Goed ontbijt, in ieder geval.

Kijk daar! Zusje Lisaaaaaa.

Roadtrip with the girls!

Wel helemaal naar het tuincentrum. Met stroomstoring. Oh oh. Gelukkig heb ik wat cash bij me.

Ik had de hele week al zin in dit tuincentrum!

Het beest kijkt haar ogen uit en leeft momenteel op driedubbele snelheid. Maar dit is vissenvoer hoor beest? Ik denk dat je dat toch minder lekker zou vinden dan wat je nu denkt.

Oh godzijdank, er is een Buiten. Denkt ze.

Een mooie plek voor een snel tuin-overleg met vriend.

Er is hier ook een klein cafe-tje, met een buiten stuk wat ik nog niet ken maar wat er prachtig uitziet! Helaas valt er af en toe een druppel naar beneden dus dat is vandaag geen goed idee. En helaas kan er geen koffie gemaakt worden vanwege de stroomstoring dus gaan we aan de soort van nog koude frisdrankjes. Terwijl we allebei die koffie wel heel erg gewaardeerd zouden hebben, eigenlijk.

We hadden geprobeerd bij te houden hoeveel het zou kosten zodat we niet over mijn cash hoeveelheid heen zouden gaan. Het bleek veel lager uit te vallen dus het hondenvoer liet ik voor niets links liggen. Gelukkig kreeg het beest bij de kassa nog wel een kauwstaafje, dus verhongert ze nog niet volledig.

Buit! Slechts de helft van wat er gepland was, maar ik ben er al hartstikke blij mee. Lisa ook.

Tijdens het parkeren schreeuw ik uit het autoraampje naar de twijfelende sondevoeding leverancier dat ik er ben en dat ze niet weg moet gaan! Ik loop het geen tweede keer mis, verdorie.

Wat een onderneming, zo een dag! Ik heb eigenlijk nu een andere afspraak maar die zeg ik maar even af. Sad face.

En dan komt vriend ook alweer thuis. Gezellig zeg!

Hij heeft een dubbele pleister om zijn vinger heen maar ik geloof hem maar als hij zegt dat de vinger niet half door midden is. Dat gebeurt namelijk nog wel eens.

Heel fijn jongens, gaan jullie maar even uitladen.

Dan maak ik echte en aanmaak koffie voor iedereen.

Loopt daar nou een zonnestraaltje met bloemetjes in haar hand de tuin in?

Of voelt het zonnestraaltje zich toch niet zo goed?

We lachen er honderd hoestbuien uit met snapchat!

Tot het zusje weer weg gaat en vriend voor de verandering zelf eens naar fysiotherapie gaat. Een mooi moment voor Netflix, me dunkt.

Ik raak voor het eerst verzeilt in de vraagtekens van Netflix. Klik iets aan wat The Terrace House heet ofzo? Het blijkt een Aziatische reality show als in Big Brother achtig te zijn. Ik hou het maar 10 minuten vol.

Vervolgens begin ik met de Backstreet Boys documentaire. Vriend komt uit de douche gelopen en zegt na een paar minuten dat ‘ie die ook wel wilt meekijken. Maar dat mag ik niet publiekelijk bekend maken. Tja.

Dus onder het genot van onze tonijn pasta wordt er een hoop jeugd en tiener sentiment omhoog gehaald.

Ik luister meteen allemaal van dit soort liedjes als de documentaire afgelopen is, en zing/mompel heel enthousiast mee!

Het douchen gebeurt nog steeds ‘s avonds tegenwoordig en erna trek ik een slaapshirt aan met een vraag erop.

Het sondevoeding bedrijf had weer eens niet wat ik nodig heb, en probeerde me wederom het andere merk aan te smeren. Nou, we all know where that got me. Dus nou heb ik allemaal te kleine hoeveelheden en een hoop plastic literbakken waar ik (nee; vriend) dat allemaal in samen kan gieten om zo toch zonder wakker gepiept te worden de nacht door te komen. Betekent ook twintig keer zoveel verpakkingen en troep eromheen, wat een verspilling! Maar wat mot dat mot. Welterusten!