Uncategorized

gewoon anders

Altijd heb ik hard in de rondte geschreeuwd dat ik ammenooit niet een kind zou willen. Dat gevoel werd goed versterkt na de eerste au pair ervaring. En altijd was het antwoord van de mensen die dat aan moesten horen hetzelfde; ‘wat weet je daar nou van, je bent toch nog veel te jong om dat nu al te weten?!’ Maar ik wist het zeker; waarom zou je je leven laten veranderen, overnemen zelfs, door een klein mensje wat in mijn ogen vooral schreeuwt en ruzie maakt en het moeilijker maakt als je toch maar weer van plan bent om uit elkaar te gaan?
Tot schaamte van mijn trots moet ik toe geven dat ik begin te begrijpen waarom mensen kindjes hebben. Ik pas veel op in verschillende gezinnen, (wat opzich als tegenstrijdig zou kunnen worden gezien ;) en vooral in een van die gezinnen ben ik ernstig verliefd geworden op hun twee kleine meisjes.

Met mijn Australixc3xabr had ik vorig weekend een gesprek over Cystic Fibrosis. Op een gegeven moment kwam de vraag of dat de reden was dat ik geen kinderen wilde en ik had eigenlijk niet goed een antwoord klaar. Ik heb echt heel lang gedacht dat ik hetzelfde zou zijn met of zonder CF, maar nu weet ik vrij zeker dat dat mooi niet zo zou zijn. Ik had er natuurlijk wel eerder over nagedacht, maar sinds die vraag van hem is het door mn hoofd blijven spoken en denk ik er veel te vaak over na dan nodig is. Ik hoor jullie nu denken – kind, waar heb je het over, je bent pas 19, maak je niet zo druk, bijna niemand besluit op die leeftijd of hij/zij kinderen wilt of niet. Maar soms voelen mijn 19 jaren aan als iemand anders zijn of haar 30 jaren. Ik weet het, iedereen kan altijd nog per ongeluk onder een bus lopen en dan is het ook einde verhaal. De kans op een lang leven is echter gewoon groter voor een gezond persoon dan voor een CF-er.

Wat ik ook altijd heb gezegd is dat ik nooit een longtransplantatie zou willen. Als ik zo ziek ben dat het klaar lijkt te zijn, dan moet dat maar, en bovendien zit er zoveel risico aan die transplantatie. Ook daar over is mijn mening veranderd. Ik ken, of heb gehoord van, zoveel mensen die na lang wachten eindelijk dan ‘hun nieuwe longen’ in ontvangst mochten nemen. Sommige mensen zijn daarna nog veel te lang aan het vechten en soms zelfs tevergeefs, maar het grotere deel getransplanteerde kan weer zoveel meer doen dan wat ze al jaren gewend waren! Vrijwel alles wat ‘gewone’ mensen ook kunnen. Dat je door iemand anders zijn orgaan zoiets kan meemaken is ongelofelijk. Dat mensen die operatie kunnen uitvoeren ook. En ik geloof dat als de tijd daar is gekomen dat ik zo ziek ben geworden en moet beslissen of ik op die wachtlijst ga staan of niet, er nog zoveel verbeterd en geleerd is, dat ik best dat risico durf te nemen.

Dit hele schrijfsel is een weerwar van de oppervlakte van diepe gedachtes, maar wat ik geloof ik bedoel, is dat als er enige zekerheid is van een langer/normaler/levendiger leven, er (onbewust) zo anders geleefd wordt, en je opeens dingen gaat zien die je anders gewoon weg hebt geduwd. Ik hoop dat mensen snappen wat ze kunnen doen met het invullen van dat ene formulier, en uiteindelijk van iedereen duidelijk is of ze donor zijn of niet. En dan het liefste wel natuurlijk ;)

7 Comments

  • Reply
    itty
    11/11/2007 at 9:38 am

    fijne week met je aussie!

  • Reply
    ann
    12/11/2007 at 12:10 pm

    hej du
    tebax i holland nu
    allt kxe4nns skit konstigt kan jag vxe4l sxe4ga..
    dubbelt
    resan gick fort och bra, har njutat av allt och saknar hem redan ..
    men gumman vi kommer att trxe4ffas som fort som mxf6jligt ok??
    njut av din aussi
    kraaaaam

  • Reply
    Bob
    14/11/2007 at 11:28 pm

    En, zit je nu met je aussi weer ergens in Groningen, Middelburg of in de trein rcihting een of andere uithoek?:)

  • Reply
    Fred
    18/11/2007 at 7:54 pm

    Hoi Saar,

    wat kan je eigenlijk knap schrijven! Goed dat je er over nadenkt en mooi verwoord ook nog.
    Dikke X-en Fred

  • Reply
    itty
    18/11/2007 at 8:38 pm

    ik sluit me bij mijn voorganger aan.
    Bovendien herken ik veel door gesprekken met mijn eigen Bowzoonlief.

  • Reply
    Judith
    18/11/2007 at 10:33 pm

    Hey

    Ik vind het helemaal niet raar dat je daar ‘nu al’ over na denkt. Tenslotte ben je waarschijnlijk wijzer, en denk je veel meer na over zulke zaken dan je leeftidsgenoten. Ook leef je gewoon korter, dus kom je denk ik eerder in aanraking met dat soort dingen. En de kans om onder een bus komen hebben wij ook altijd nog. Dus dubbel kans om vroeg dood te gaan. Het verschil is dat wij natuurlijk ‘weten’ dat we vroeger dood zullen gaan in tegenstelling tot de persoon die onder een bus komt.
    Ik heb zelf ook al regelmatig gesprekken daar over gehad, met mijn ouders, met Tamara en met mijn vriend.

    Wat ik maar even wou zeggen: heel normaal dat je soms dit soort gedachten en gesprekken (nu al) hebt.

    Liefs, Judith

  • Reply
    ann
    20/11/2007 at 11:04 am

    respekt saar =)
    heel mooi stukje ..

    pppps ( want t is niet heel belangrijk als reactie op dit stukje mr moet t toch kwijt ) gister met wouter geluncht en vandaag naar scheveningen en hadden sowieso al voor woensdag afgesproken en dus zie ik m 3 dagen achter elkaar :|?! vandaag even onderwerp vriendin aansnijden .. dat was het!
    xxxxx

  • Leave a Reply