Uncategorized

Is het te laat voor de beste wensen?

Beste wensen

Merry Christmas!! Oh, te laat? Happy new year!! Ook niet op tijd he?

Well, bloody brilliant 2017 anyway

Met al mijn hart. Ik hoop dat jullie prachtige feestdagen hebben gehad, omringd met jullie favorieten personen. Vriend en ik hebben de perfecte mix van gezelschap en niets doen mee mogen maken, dus ergens voelde het zelfs als een mini vakantie. Goede voornemens heb ik nog niet gemaakt, al ga ik dat zeker nog doen, mij kennende. De eerste twee standaard voornemens zijn helaas in de eerste nacht van het jaar al gebroken; we vielen in slaap op de bank na thuiskomst waardoor we pas om 6 uur echt in ons bed lagen, en tegen die tijd was ik zo gaar dat ik voor het eerst in heel erg lang met mijn make up nog op mijn gezicht onder de deken kroop.

Dit jaar lijken er gemixte emoties te zijn bij het afsluiten van het jaar. Er zijn diegenen die overgoten zijn met onvoorwaardelijke hoop en excitement die bij elk nieuw jaar komen kijken. Ik hoor daar wel een beetje bij, wat best raar is want ik heb verder niets met tradities en gewoontes en het daaraan gekoppelde sentiment. Ook lijkt er dit jaar een grote groep mensen te zijn die blij is dat ze Doei konden zeggen tegen 2016. Niet zo zeer om hun eigen situatie maar om de Brexits, Trumps, IS dingen, en oja, die zogenaamde celebrety vloek. Heb ik zelf niet zo een last van, want eerst maar eens zien of dat wel alleen 2016’s schuld is. Daarnaast, en dat hoort misschien vooral bij de leeftijd waar mijn generatie nu mee rondloopt, lijkt er een groep te zijn die een beetje verdwaald het nieuwe jaar ingaat. Die hadden gehoopt op verandering, of grotere stappen, of juist meer stabiliteit in 2016. Een soort van quarter life crisis gedoe. Zelf hoor ik daar deze jaarwisseling een heel klein beetje bij. Niet om het een of ander. En ik weet ook niet wat er specifiek anders had moeten zijn. Maar het is voor het eerst dat die onvoorwaardelijke hoop en excitement het moet delen met een kleine portie eindejaarsverdwaaldheid.

Verder moet ik je eigenlijk zeggen dat ik niet bij veel dingen heb stilgestaan de laatste maand. Sinds de verhuizing is het leven gewoon het leven geweest. Op een heerlijke manier, dat wel! Maar kerst kwam gewoon en ging ook weer, en het was opeens oud en nieuw zonder dat ik wat mooie toepasselijke lijstjes had gemaakt. Ook voel ik me niet perse thuis of vervreemd in ons nieuwe huis. We wonen er gewoon, weet je wel? Ik ben daar wel nog steeds heel erg super blij mee, oh believe you me! Maar dat heeft meer te maken met de makkelijke feiten. De locatie en net wat andere lifestyle die daarbij komt kijken, en dat we eindelijk ergens zitten voor onbepaalde tijd. Maar verder heb ik nog niet emotioneel rondgelopen en eens even goed beseft dat we verhuisd zijn. Niet dat dat nodig is trouwens. Ik lijk geboren te zijn met de gave (en soms vloek) om overal te kunnen wonen en de vorige plek(ken) niet erg te missen. Lastig soms ook, want sneller verveeld en weer op zoek naar iets nieuws. Maar ik geniet van het steeds verder compleet maken van dit heerlijke huisje samen met Vriend en kan niet wachten tot alles af is en dit echt als onze nieuwe basis voelt.

Zal ik tot slot een snelle opsomming plaatsen van wat ik een beetje heb gedaan de afgelopen maand? Dan zijn jullie weer bij. Het is namelijk niet zo dat ik expres stil ben gebleven, ik heb best een hoop te vertellen.

Zo wilde ik bijvoorbeeld over de beste Britse series op Netflix schrijven; laten zien wat we met ons huis hebben gedaan tot nu toe; een tweede Haarlems gidsje maken; per belevenis uitgebreid vertellen hoe of wat. Zoals dat vriendinnetje A. me als verrassing meenam om in het publiek te zitten bij Alles Mag Op Zondag met Gordon, Gerard Joling en wat BN-er gasten (uitgezonden op waarschijnlijk 8 januari!). Of dat er in Utrecht twee kleine stukjes darm uit me zijn gehapt, voor onderzoek naar Cystic Fibrosis gedoe (echt jongens, ik heb hierover in mijn hoofd al een hilarisch blogje geschreven, moet ‘m alleen nog even overzetten op papier. Eh, scherm.). Of hoe ik op het randje van het laatste AMC avontuur van 2016 stond, tot mijn lichaam het zelf gewoon weer oploste. En dus ook over hoe trots ik ben op hoe mijn lijf het doet, dwars door de verhuizing heen en alle leuke drukte die daarna maar doorging. Over hoe ik nòg trotser ben op het Beest, die van weiland-loper naar stadsbeest is getransformeerd en weer helemaal vrolijk rondhuppelt; zo vrolijk dat ze zomaar opeens sinds de verhuizing voor het eerst met andere hondjes speelt, wut? Over de voor mij nieuwe apotheek hier om de hoek, en hoe knettergestoord die me alweer hebben gekregen. Zelfs over hoe ik met de pil ben gestopt, niet om babies te krijgen maar om te kijken wat het met me zou doen na heel veel jaar, en hoe interessant ik dat allemaal vind terwijl het me eerder geen ene moer kon boeien (TMI? Welnee. Waarom wel over het ene medicijn schrijven en niet over het andere?). En last but not least over hoe ik mee ga doen met een documentaire, waarvoor we vorige week een test draaidag hadden.

Documentaire Buiten Adem

En met die cliffhanger laat ik jullie weer even achter. Heel flauw, dus snel meer uitleg! Alhoewel dat niet in eerstvolgend blogje zal staan. Want die is gereserveerd voor een vlog van de logeerpartij met Bowe afgelopen week, waarin onderandere een spontane CF community update ontstond. About bloody time, hoor ik je denken. En zo is het. Tot dan!

6 Comments

  • Reply
    Sabine
    03/01/2017 at 5:45 pm

    Ook jij de beste wensen voor 2017!! Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt naar die documentaire :D

    • Reply
      Sarah Smit
      05/01/2017 at 1:19 pm

      Haha snel meer info! Het is nog een beetje een raar idee! Liefs x

  • Reply
    Ester
    04/01/2017 at 6:47 pm

    Happy and healthy new year Sarah!

    • Reply
      Sarah Smit
      05/01/2017 at 1:19 pm

      Jij ook lieve Ester :) xxx

  • Reply
    Karlijn
    04/01/2017 at 9:40 pm

    Happy New Year and blablabla Sarah ;) Ik bedacht me later dat ik alsnog niet bij jullie boven ben geweest! Volgende keer maar dan? ;) En halloooo, hoezo heb je niet verteld over die documentaire? Tss, schande! En ik ben trouwens ook gestopt met de pil, nu zijn we pilmatties ;) Okee, goed hier stop ik. Ik ben onwijs moe en dan ben ik altijd heel flauw en lacherig. Dus voor ik mezelf helemaal voor gek ga zetten, slaap lekker! X

    • Reply
      Sarah Smit
      05/01/2017 at 1:22 pm

      I knoooooow, toen je wegliep besefte ik ook dat ik je niet meer mee naar boven had gesleurd (uhmm, dat kàn raar klinken). Haha en ook gestopt met de pil, high five girl! Goed, genoeg te doen en te bespreken dus weer voor de volgende keer. Kannie wachten ;) xx

    Leave a Reply