Mensen 17/10

Behoedzaam loopt hij de pendelltag binnen. Zijn ogen zijn oplettend, zijn verschijning overdonderend. Lang, met perfect geknipt zwart haar wat naar achter is gekamt met glinsterende gel. In zijn Aziatische uiterlijk heeft hij in elk oor 2 glinsterend gouden ringen. Ook om zijn linker ringvinger heeft hij een ring die van massief goud lijkt. Zou hij getrouwd zijn? Zijn jas is van leer en hang tot iets boven zijn kniexc3xabn. Hij vertraagd zijn pas wanneer hij bij de bank is waar ik zit. Kijkt om zich heen met ogen die van een havik zouden kunnen zijn. Dan gaat hij schuin tegenover mij zitten, nadat hij gecontroleerd zijn ook al zwarte broek iets omhoog heeft getrokken, zodat die niet zou kreukelen. Hij zou van Armani kunnen zijn. Elke beweging heeft hij in de hand en hij lijkt na te denken bij alles wat hij doet, tot het bewegen van zijn pink toe. Dan gaat opeens zijn hand in zijn jas. Op de tast wordt de binnenzak gezocht. Gespannen kijk ik toe.. Dan gaat het heel snel opeens: Zijn hand komt weer tevoorschijn met het voorwerp wat hij had gezocht, de rechterhand schiet te hulp en voordat ik het besef is het doel bereikt.. Het sinaasappelsap-pakje is in minder dan 10 seconde op.. ‘Ja, zeker weten dit is hem, je hebt m eindelijk gevonden ‘ -ja he, ik denk het ook.. ik ga nog even die andere…. ‘is goed, ik blijf bij de spullen’ En ik blijf voor de spiegel staan waar Sonja net een geweldige stapel jassen heeft staan passen. Na 3 weken hebben we hem in Stockholm dan eindelijk gevonden: de goede winterjas. Het volgende project voor ons allebei is een nieuwe tas, dikke sokken, en naar de kapper.. Mijn gedachten worden verstoord als opeens de vrouw die net ook al ruw voor ons ging staan in de spiegel, weer tegen me aan knalt. Voor het eerst kijkt ze me nu langer dan schuchtig en boos aan, en vraagt met een stem die ruw, schor en bijna weg is van de rook en waarschijnlijk nog wel meer, of ik zou kunnen helpen met een beslissing maken. Ik had die stem ongeveer wel verwacht. Haar haar is lang en ongekamt met oude highlights erin, haar schoenen zijn niet meer dan oude zwarte uitgelopen gympen met hier en daar een gat, en haar trui is duidelijk niet duurder geweest dan 50 kronen. Haar gezicht heeft ontelbaar veel rimpels terwijl ze mij nog niet oud doet verschijnen, en haar ogen hebben de vorm van de ogen van een labrador, maar de uitdrukking is hard en ver weg. Hardhandig doet ze 1 van de jassen aan waartussen ze twijfeld. Haar haar en trui lijken in de weg te zitten maar met haar sterke bewegingen is dat zo opgelost en ze rukt de knoop vast. Alleen de middelste, alsof ze me niet te lang wil lastig vallen met het helpen kiezen met haar jas. Ze vraagt niks dus ik zeg ‘okay..’ en binnen een halve seconde ligt de jas alweer op 1 van de vele stapels. De tweede jas komt aan bod. In de taille zit een gesp, waar ze, nadat ze hem in recordtijd weer snel en hard heeft aangetrokken, een strakke en scheve knoop in knalt. Terwijl ik toekijk denk ik stiekem dat dit maar weer bewijst dat H&M best goede kwaliteit heeft.. Heel even gunt ze zichzelf en mij een blik in de spiegel en ik zeg ‘I like this one’ Met haar doorleefde stem zegt ze boos en vragend ‘better’ ‘yeah..thats what i meant..’ ‘yeah me too.. but I like this one best’ en opeens pakt ze van een heel andere kant een jas die niks weg heeft van de andere 2. Ze duwt haar armen er zo stevig mogelijk in en staat een miniseconde voor de spiegel naar zichzelf te kijken. Dan gooit ze de jas ergens neer, pakt haar spullen, durft me heel even aan te kijken en ik denk een klein klein lachje te zien in haar mondhoeken. ‘I need more time’ zegt ze en zonder een blik loopt ze met sneltreinvaart de winkel uit. De soort en hoeveelheid tassen die ze mee had deden me akelig denken aan de soort tassen die je ziet die zwervers bij zich dragen denk ik als Sonja vragen aan komt lopen.. In de bus van de school en creche, naar Mxc3xa4rsta busstation, zit sinds 2 weken ofzo altijd een groep kinderen van een jaar of 13 denk ik. Misschien zaten ze ervoor ook al in maar zijn ze me toen op de een of andere manier niet opgevallen, we zaten ook niet vaak in deze bus want als ze zon lekker scheen namen we de tijd en namen we de 575 en niet deze: de 570. Voor Nemo probeer ik altijd iig een echte stoel te zoeken, met het liefst niemand er nog naast zodat ik er naast kan zitten. Romeo en Moana kunnen zichzelf al beter redden in de bus. De laatste 3 keer was dit recht voor deze eerdergenoemde asociale groep. Elke rit weer lijkt de hele fruitmand van een gezin met 5 kinderen uit 1 van de meisjes tassen te komen, en dat fruit wordt naar beluste gepeld, gegeten en rondgesmeten. Dat laatste natuurlijk het liefst, jeetje wat is dat een leuk spel zeg! In half open zakjes zodat het een verassing is wanneer wie wat op zich krijgt, of gewoon recht en eerlijk een doorweekte kiwischil op je gekwakt, een verukking! Nemo en Romeo kijken hun ogen uit, vervelen zich geen moment door het kijken, zich afvragend of dit nou echt leuk is, of dat het ‘domme kindjes zijn die cool willen zijn’. Het zijn er een stuk of 8, 2 meisjes en 6 jongens, misschien 5. Maar de meest interessante is toch wel een jongen die een uitstraling heeft alsof niks ter universum beter is dan hij! De eerste keer dat ik dat zag bleef ik er een beetje naar staren, tot ik me afvroeg wat er nou voor zorgt dat je dat gevoel bij iemand krijgt. Ik ging alle details bekijken, en al heel snel zag ik dat er absoluut geen reden was voor deze uitstraling!! Zijn oogleden zitten tot halverwege zijn pupillen, kunnen niet verder open. Hij heeft een iets naar voren gebogen houding in de nek die zeker anderhalf keer zo breed is dan een ‘normale’ nek. Er komt altijd snot uit zijn neus, wat dan minstens tot halverwege zijn snotgootje hangt en druipt. Zijn mond staat altijd half open, en meestal zit hij met zijn mp3 speler zijn sinaasappel te pellen om vervolgens de schillen in de prullebak op 6 meter afstand te mikken waardoor er natuurlijk niks in terecht komt. Zijn vest is zwart met en capuichon en een tekst. Toen ik die las zag ik er ‘baby girl’ op staan. Dat vest heeft hij de vorige week elke dag aangehad. Vaak ‘zingt’ hij mee met de mp3 speler, in de waan dat hij het helemaal voor elkaar heeft, en laatst was dat Eminem, wat betekende dat hij (hij speelde het nummer 3 keer opnieuw af) de hele godganze rit fuckyou, slimmshady, en my name is zat te schreeuwen, terwijl de rest van de groep de hele overvolle bus doorrende, al gillend en gooiend en vechtend. Geen wonder dat buschauffeurs zo af en toe moeten staken…