Plog 42: een geluk bij een ongeluk

De tweeënveertigste plog, over dinsdag 5 januari 2015. Elke zes dagen een nieuwe plog!

Goedemorgen! We wanen ons een baan door de beregende vuurwerk resten.

Dan ben ik opeens al bij de manueel therapeut. Het is een wonder dat deze man nog niet eerder op mijn plog is langsgekomen; ik lig al een hele tijd bijna elke week op z’n bank-bed-ding. De man zelf is ook een wonder; hij tovert de pijn die ik al zo lang ik kan herinneren heb in mijn nek/rug/schouders bijna helemaal weg, en is bovendien nog heel gezellig ook!

Terug naar huis.

Zodat het beest weer verstoppertje kan spelen.

Ik word heel blij van het mailtje wat mijn inbox binnenkomt. Het vertelt me na eerdere mailtjes en telefoontjes vandaag dat ik niet naar het ziekenhuis hoef te komen en thuis aan de gang kan gaan. Waarmee? Nou, zoals misschien niet elke lezer weet, uit CF zich niet alleen in de longen maar ook in de darmen. Overal in het lichaam eigenlijk, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat nu om mijn ehhhmmm, uitwerpselen, die zich niet zo goed uitwerpen. Ja sorry, I’m keeping it real here, ok! Twee jaar geleden lag ik daar een maand voor in het ziekenhuis en ik kan je met zekerheid vertellen dat dat de meest oncharmante maand van mijn leven is geweest. Ik ben dus erg blij dat mijn smeekbodes geholpen hebben en ik het thuis mag proberen op te lossen. (Ha-ha. Oplossen. Ha.)

Dat vieren we met een chocolade lunch!

Ik ben er maar moe van.

De beste oplossing daarvoor nu is om op stap te gaan.

Waar gaan we wandelen?

Bij de Veerplas, waar ook het leuke Veerkwartier staat. Een cafe achtig ding gemaakt van kassen en containers enzo.

Ook al wordt het omringt door autowegen – ik vind het een hele fijne plek! Bovendien hangt er ook een beetje magie in de lucht, want het is de enige plek waar het beest wel eens met andere beesten speelt. Zò leuk!

Het is wel een beetje fris vandaag, en die regen houdt ook maar niet op.

Maar daar heeft het beest geen last van. Zie hier: de blaffende avonturier!

Buit.

Poging om de buit mee te nemen naar de auto. Sorry beestje.

Onderweg terug naar huis gaan we bij vriend langs! Zijn werk is om de hoek.

Hij maakt meubels voor van Abbevé maar is ook bezig met zijn eigen merk. Dit was een oude deur en wordt een room divider die van twee kanten als kast te gebruiken is!

Beest thuis afgedropt en het eerder besproken spul ophalen. Nadat een van de medewerkers tegen me durft te mompelen ‘heftig, dit…’ wensen ze me allemaal succes als ik weer naar buiten loop, haha.

Dit is het dan. Twee dozen met 4 zakjes poeder erin, wat elk vermengd moet worden met een liter water. Hallelujah voor mijn mickey button; ik hoef het iig niet zelf te drinken en te proeven! Morgen mag ik terugkomen om de andere acht dozen nog op te halen. Ik hoop eigenlijk heel hard dat ik niet alles nodig ga hebben.

Ondertussen heeft vriend de deur opengedaan voor zusje Lisa!

Vriend kookt en ik maak eventjes gebruik van de extra-lucht-machine. Na alle feestdagen, en nu buiten zijn en bewegen, en dan ook nog eens veel praten, is dit absoluut een slim idee. L.O.L, zegt het koppeltje duikende kussentje nog maar eens.

Na het eten pakken we er wat kleurboeken bij.

Ik kan op Netflix niet zo snel een concert-film-ding vinden voor op de achtergrond, maar kom wel deze openhaard tegen. Dit is zo nerderig, belachelijk en gezellig tegelijkertijd! Hij knettert ook nog!

Daarna gaan we over naar Jochem Meyer. Ik zet eigenlijk nooit zelf cabaret op, maar als het eenmaal aanstaat vind ik het briljant. Zusje Lisa deelt dat gelukkig met me. Vriend kijkt van een afstandje af en toe verbaasd op. Hij maakt nogal veel geluid, Jochem.

Het is wel weer tijd voor bed, de dag is dol genoeg geweest. Ik heb nu al zin in de komende paar dagen. (…..) Welterusten!