Stockholmsvecka

Download roxette_how_do_you_do.mp3 

We lopen onze benen eraf, we luisteren naar oud-leraren, we stikken in het lachen, we proberen mensen te intervieuwen, we maken foto’s, we vallen secretaresses lastig, we zitten veel achter de computer, we weten toestemming te krijgen om oude gebouwen van binnen vast te leggen, we worden verkouden..

Dat is wat we voornamelijk hebben gedaan afgelopen week: Stockholm week. Maandag begonnen we gewoon op school, normale tijd. Er kwam een leraar vertellen die een aantal jaren geleden op deze school les had gegeven. Hij is gigantisch aardig, en met geschiedenis verhalen speelt dat een grote rol, in hoe verre je ernaar luistert en vooral, onthoudt. Hij was best oud, maar wist de klas nog hard aan het lachen te krijgen met zijn rare grapjes. Daarna groep-overleg. Onze groepleider was lerares Lena. Mijn favoriet, ikkes blij. Nog wat opgezocht over wat er aan Jxc3xa4rntorget en Norra bantorget ligt (torget = plein) op internet. Zenuwachtig geworden, want een andere groep had hier en daar al een intervieuw gepland.. nou wij niet bepaald. En daarna maar naar huis, met de afspraak de volgende dag de pendeltxc3xa5g (soort mengelmoes tussen metro en trein..ofzo) van 9 uur te nemen naar Stockholm.

De 3e wagon van de voorkant, en dan ergens in het midden. Er moesten mensen opstappen op 3 verschillende stations, dan krijg je dat. Die dinsdag zijn we met de hele groep naar allebei de pleinen gegaan om de boel te verkennen. Norra Bantorget kom je normaal namelijk echt nooit: alle gebeurtenis zijn naar rechts van het station: Norra Bantorget is links. Gigantisch groot plein, gigantisch stom/saai plein. Veel werk eromheen dat wel. Daarna naar Jxc3xa4rntorget, dat kende iedereen wel want dat ligt midden in het oude centrum van Stocholm, Gamla stan. Veel kleiner, maar zoveel gezelliger. Daarna in een cafe’tje aan dat plein gegeten.

Daarna 2 winkels ingegaan, arme jongens van onze groep hihi, en vervolgens naar Stora torget, want daar stond de oude grappige leraar weer te vertellen! Hij vertelde over de, uiteraard, geschiedenis van dat plein. Het ligt iets hoger dan de omgeving, en dat kom door het bloedbad wat daar is geweest in ehm een jaartal dat ik niet meer weet, er was zoveel bloed vergoten dat je er tot je enkels in kon staan gaat het verhaal. Dat is onder de stenen gaan zitten en door al die jaren heen heeft er ervoor gezorgd dat dat plein veel minder is gezakt dan alles dr omheen. Leuk verhaal wel!

We moesten van hem ook over straatjes kruipen haha met het doel: opmeten hoe breed de straat is, namelijk: 8 onderarmen lang, zo meetten (maten??) zij in die tijd dat het werd gemaakt. Ook zijn we in een gebouw binnen geweest zodat we het plafond konden zien, dat was namelijk van hout en heel mooi beschilderd, hij vertelde dat dat het ideale beeld was van toen, hoe je je plafond kon hebben.

Met mensen gepraat en daarna naar huis. Volgende dag weer naar Stockholm, dit keer ieder naar zn ‘eigen’ plein. Kristina had de pendeltxc3xa5g gemist, dus Halima, Faaryia en ik gingen vooruit. Faariya is het meisje waar ik de (snap het ook niet) eerste week al een beetje ‘minder’ mee overweg kon. Die dag ging het dan ook fout, maar het begon zelfs tussen Halima en Faaryia. Toen het weer een beetje rustiger was (Halima is mooi wel een moeder van 42 uit Afrika en pakt dat wel even aan! :D I love her) besloten we dat Faaryia de namen van de vele standbeelden zou neerschrijven, en informatie op internet ging zoeken daarover. Wij gingen met haar mee zodat ze dat niet alleen hoefde te doen, en gingen ervan uit dat ze daarna mee zou gaan, mensen intervieuwen. Nou toen ze dat te horen kreeg schreeuwde ze dat ze de namen zou opschrijven en naar huis ging. Weet je wat Faariya, daaaag! Halima en ik gingen toen maar mensen proberen aan te spreken. Nou de eerste keer ging dat finaal mis en kwam Kristina net aanlopen die alles had gezien, die lag dus al helemaal dubbel, vooral om onze ontstelde gezichten geloof ik. We hebben die dag uiteindelijk best veel mensen toch geintervieuwt, en hoe vaker je dat doet hoe leuker het wordt. Er wordt heel veel gebouwd aan dat plein, onderandere een hotel wat het grootste hotel van Zweden gaat worden (550 kamers) en we hadden het geluk de arbetsledare aan te spreken. werkleider dus ofzo haha. Hij was heel aardig en vertelde heel veel. Het prjoect zal klaar zijn in 2008, 8 februari, om 08:00u. :p  We hebben ook heel veel blunders gehad die dag, en Kristina en Halima hadden net een dag te voren te horen gekregen over dat ik CF heb, ze wisten natuurlijk weer neit wat dat was dus heb het zo goed en kwaad als het ging in het zweeds uitgelegd, en toen we deze dag zoveel moesten lachen zijn er geloof ik een aantal momenten geweest dat ze op het punt stonden 112 te bellen omdat ik stikte, maar het was echt een heel erg leuke dag :)

De volgende dag thuis gewerkt, en om half 4 de pendeltxc3xa5g naar jawel Stockholm maar weer es genomen, Er was namelijk voor degene die konden en wilden, een toneelstuk wat door school betaald werd, in het Kungliga Dramatiska Teatern! En dat is het gebouw waar ik altijd vol bewondering voorbij loop en zo graag es in wou!

En dat toneelstuk was niet het enige, we kregen ook een rondleiding van te voren!! We mochten echt overal kijken, en de man die ons rondleidde was echt super aardig en grappig, we hebben de kleedkamers gezien, de enorme kamer waar ze de kleren bewaren (je ogen vallen eruit!!! ik zweer het!!!! Zoveel, en zo mooie kleren heb je nog nooit gezien!!!!!) Achter de schermen bij de ‘grote zaal’, verhalen over de beschilderingen te horen gekregen enz enz. Het was echt helemaal totaal geweldig :D Het toneelstuk heette ‘Valerie Jean Solanas ska bli president i Amerika’ en nouu dat was echt een raar stuk joh.. Ik wist niet dat ze zo makkelijk bloot gingen in het Zweedse toneel, en dat in dat huis! Maar het was heel goed gespeelt, af en toe lastig (ook voor de puur Zweedse mensen) en het eind was echt wel heel extreem, qua gevoel wat ze uit je persen, maar juist dat is knap, want zo snel vind ik niet iets extreem. 

Op het perron van de pendeltxc3xa5g waar we met een deel van de klas stonden te wachten, kwam ik Wassim weer tegen (2 dagen daarvoor ‘s ochtends ook bij de bushalte naast ons flatje) en hem kende ik natuurlijk nog van sfi, samen met Ashraf , hem en mij vormde we een supermelig groepje. Ik had Wassim al iest van 5 maanden niet meer gezien en die ochtend konden we niet echt praten, dus nu hadden we bijna een uur, op de terugweg van Stockholm naar Mxc3xa4rsta, en bovendien blijken we echt buren te zijn: hij woont in het flatgebouw tegenover me. In de pendeltxc3xa5g was het vooral allemaal melige bullshit, met ook mn klasgenoten enzo, maar voor ons huis hebben we nog 3 kwartier staan praten en bevriezen. Het was echt heel erg fijn hem weer te zien! Maarja, in bed lag ik dus pas 1 uur snachts, en volgende dag gewoon weer school. Oja ook heb ik Ashraf anderhalve week geleden ofzo gezien!! Zelfde verhaal als Wassim, paar maanden al niet gezien, en het was zO leuk hem weer te zien, we hebben enorm gelachen, en ook hij woont best dichtbij, en het voelde ook vertrouwd opeens, hem weer zien en te praten, en dat was voor 1 va
n de eerste keren dat iets hier vertrouwd voelde. Hun ga ik dus wel blijven zien :D

En willen jullie even zien hoe zonnig het hier gister was??

Itty, die film gaat volgende keer mee!!

Fred, ik ga deze kerst familie bezoek krijgen, hoef zelf dus nergens heen, welcome any time!!!