Cystic Fibrosis Reizen

Vliegen met zuurstof, hoe werkt dat?

Vliegen met zuurstof

Al jaren was er, naast weinig beenruimte en grote verveling, nog een reden dat vliegen geen groot feest was. Ik kon namelijk niet zo goed ademen. Mijn borstkas voelde strak aan, ik kreeg hoofdpijn, werd slapjes en moest veel nutteloos hoesten. Nou compenseerde de blijdschap van het reizen dat voor lange tijd ruimschoots (en: lag het wel aan het vliegen en was het niet toevallig net even een halve rare CF dag?), maar toen ik twee jaar geleden weer vier uur in de lucht hing besefte ik: dit gaat zo niet langer. Het kan best eng zijn, om je zo slecht te voelen op een plek waar je geen kant uit kan. Maar hoe werkt dat nou eigenlijk, vliegen met zuurstof?


DE VLIEGTEST

Bij een poli controle sprak ik hier met mijn longarts over en die zei: “Dat is heel simpel, we gaan een vliegtest regelen!”. Een vliegtest? Mag ik dan co-piloot zijn? Nee, dat gebeurde natuurlijk niet. Wat er wèl gebeurde is dat ik een paar weken later een kamertje op de longfunctie afdeling binnen liep, waar drie mensen bezig waren om een enorm grote plastic zak lucht op te pompen. In die grote zak zat lucht met hetzelfde percentage zuurstof als dat wat je lichaam binnen krijgt in een vliegcabine in de lucht. Ik kreeg plakkertjes over me heen geplakt waarmee ze mijn hart in de gaten konden houden, moest een hoop vragen beantwoorden en er werd wat bloed afgenomen uit de ader in mijn pols. Dat bloed heeft de bedoelde bestemming in je lichaam namelijk nog niet bereikt en heeft dus alle waardes erin zoals het op het verste moment wordt rondgepompt.

De normale, gezonde waarde hiervan is 10 en deze vliegtest wordt eigenlijk niet gedaan als je binnenkomt met een waarde van boven de 9,5. Die van mij bleek 9,6 te zijn. Ik voel me in het ziekenhuis vaak al alsof er te veel moeite bij van alles komt kijken, dus aan de ene kant dacht ik, laat maar schieten joh, zo belangrijk is het niet. Maar aan de andere kant voelde ik ook steeds sterker dat ik wèl wilde uitvinden waarom ik me zo slecht voelde tijdens het vliegen! De longarts werd gebeld en er werd besloten om de test gewoon door te zetten.

Die eerder genoemde drie mensen waren een arts, een longfunctie persoon en een assistente, en dat was best awkward. Ik kreeg namelijk een Star Wars achtig masker op mijn hoofd geplaatst, waarmee ik twintig minuten de lucht uit de enorme zak ging inademen, en waarmee praten vrij onmogelijk was. Dan zit je daar dus met zijn vieren… Elke twee minuten vroeg de assistente mij hoe ik me voelde, en er werd nog drie keer een bloedgas uit mijn pols afgenomen. Aan het eind van de twintig minuten konden we zien dat mijn hart prima zijn werk bleef doen, maar ik was aan het zweten, voelde me trillerig en gewoon algemeen slecht. De bloeduitslag liet zien dat mijn waarde tot 5,5 was gezakt, terwijl het vanaf 8,5 de werking van je organen kan gaan beïnvloeden.

HET UITZOEK WERK

Het advies was dus om voortaan te gaan vliegen met zuurstof, en om dat ook mee te nemen naar plekken van hoger dan 1200 meter. Uhm, fijn, maar hoe deed ik dat? Ik had geen idee. Ik belde wat naar zuurstof leveranciers en vliegmaatschappijen maar niemand kon me er echt bij helpen (klik hier om het stukje te lezen over de vraagtekens en frustratie van die tijd). Het hielp mij in dit geval dat ik rond deze tijd ook begon met het gebruiken van zuurstof tijdens sporten. Ik had hierdoor een duidelijker contact met de leverancier en ik leerde beter waar ik het over had.

Ik vond uit dat de meeste vliegmaatschappijen bepaalde modellen POC’s (Portable Oxygen Concentrators) toestaan aan boord die je dan ook zelf mag meenemen. Ook is er vaak de mogelijkheid van cilinders, maar alleen als die gehuurd waren van de vliegmaatschappij, en voor 75 euro per cilinder. Voor een retourtje gemiddelde Europese vlucht heb je in totaal al snel vier cilinders nodig, dus dat tikt lekker aan. Bovendien leek het me handig om op de bestemming zelf ook zuurstof bij de hand te hebben.

Mijn longverpleegkundige heeft me enorm geholpen met het overschakelen van cilinders naar een POC, de Inogen One om precies te zijn. Dat was heel fijn! Vervolgens heb ik er later zelf een aantal telefoontjes tegenaan gegooid om een accu te ontvangen die het acht uur volhoudt in plaats van de toen drie uur. Dan heb ik net wat meer ruimte in de keuze van bestemming. Bovendien moet een POC in een drukcabine harder werken en wilde ik niet hoeven te stressen of hij het wel vol zou houden. Vliegen met zuurstof POC

BENODIGD PAPIERWERK

Eèn van de duidelijkste uitleggen die online te vinden zijn, is die van Transavia. Hier wordt goed aangegeven welke modellen POC er mee mogen aan boord. Ook staat er wat je van je arts nodig hebt voor dit hele gebeuren. Vrij simpel, namelijk:

Je hebt een medische verklaring van een onafhankelijke arts of specialist in het Engels nodig. Hierin staat het volgende:

1. Je bent gezond genoeg om te vliegen. Dit is een Fit to Fly verklaring.
2. De POC geeft je voldoende zuurstof in een drukcabine.
3. De fasen van de vlucht waarin je je POC nodig hebt. Je kunt kiezen uit: taxiën, opstijgen, vliegen op kruishoogte en landen.

Ik denk dat dit voor alle vliegmaatschappijen zo werkt. Ik vergat de helft van deze vereiste info aan mijn arts te vertellen en dus stond er eigenlijk maar èèn zinnetje over het zuurstof gebruik, onderaan mijn medicijnen lijst. Bij sommige boekingen van vluchten kon je trouwens meteen erbij aangeven dat je medicijnen en/of zuurstof mee zou nemen. Bij anderen moest er achteraf een formulier worden ingevuld of worden gebeld.

DE UITVOERING VAN VLIEGEN MET ZUURSTOF

Het ging helemaal prima! De douane op Schiphol wilde eerst een testje voor cocaine doen, want blijkbaar zien batterijen en drugs er op het röntgen scherm hetzelfde uit. Maar het was druk, en ze geloofden het wel, dus we mochten toch nog snel doorlopen. In het vliegtuig zelf werd het pas opgemerkt toen mijn POC niet onder de stoel voor me kon worden geplaatst, en toen is dat ook niet meteen verder verteld aan de andere stewardessen, want tijdens de drankjes ronde werd het opnieuw uitgevonden door de rest. Geen probleem verder natuurlijk, al waren ze verbaasd dat ze het zelf niet hadden gezien op de lijst van passagiers. Het eerste kwartier in de lucht merkte ik dat mijn lichaam toch nog harder moest werken, en heb ik de zuurstof van twee liter per minuut naar drie gezet. Vanaf toen voelde ik me net zo goed als op de grond!

Tijdens de terugweg werd er op het vliegveld van Athene iets meer naar gekeken. Niet door de douane maar door de grond stewardessen in de gate. Zij lazen dat er een passagier was met medische bagage en wilden weten wat dat was. Na wat lichte verwarring en het zien en lezen van alles was het geen probleem. In het vliegtuig werd het wederom pas weer uitgevonden tijdens de drankjes ronde halverwege de vlucht. Net voor we landden werd er hierdoor aan me gevraagd of ik vervoer nodig had om bij de bagageband te komen. Dat was niet het geval (al dachten mijn mede passagiers daar misschien anders over tijdens mijn eeuwen lange hoestaanval eenmaal terug op de grond), maar ik vond het wel netjes.

TOTALLY WORTH IT :)

Ik ben super blij dat ik nu weet dat vliegen met zuurstof geen obstakel meer is! Al moet je een beetje geluk hebben met wie je bij de douane treft; het zal nooit gebeuren dat je niet mee mag met een vlucht vanwege je medische bagage of benodigdheden, al helemaal niet als je dat netjes van te voren hebt aangegeven (wat ik vroeger niet eens deed). Ik hoop dat als jij in dezelfde situatie vol met vragen zit, dit stukje je een beetje heeft geholpen!

All there is left to say is: spread your wings, little cougher!

4 Comments

  • Reply
    Kirsten
    24/09/2015 at 3:49 pm

    Lets go on holiday! :)

  • Reply
    Bowe
    24/09/2015 at 7:51 pm

    “Niet door de douane maar door de grond stewardessen in de gate”

    Wat hadden ze wel of niet in de gate? WAT?!

  • Reply
    Jesse Nederlof
    24/09/2015 at 8:29 pm

    Nuttige info! Ik heb de laatste 2 jaar juist om een hoop gedoe te voorkomen voor de trein en auto gekozen, maar als ik het zo lees valt het nog mee. Wie weet stap ik voor mijn transplant toch nog een keer in het vliegtuig :-)

  • Reply
    Gwen
    26/09/2015 at 10:53 am

    Zo doe ik het ook altijd. Heb nu de nieuwste POC inogen one die is gelukkig nog handzamer. Al is het voor mij met m’n 19% longfunctie nu ook niet meer te tillen. Transavia is zeker de beste. Daar had ik dus eerst altijd cilinders wat ons flink wat geld heeft gekost, terwijl ik er later achter kwam dat we met de POC gewoon gratis konden. Heb er nu een aantal keer mee gevlogen en ging altijd goed. Mag helaas nu niet meer vliegen vanwege m’n lage longfunctie en m’n plaatsje op de wachtlijst. Heb zelfs met ryan air ermee gevlogen en dat was ook prima service!

    Groetjes Gwen

  • Leave a Reply