Uncategorized

Ware levens

Momenteel werken we op het amfi aan het opzetten van een merk. Op een heel conceptueel level dus vooral veel met voorbeeld en sfeer foto’s, visie en missie, belangrijkste karakters, moodboards, kleuren palet, etc. Ik heb gekozen om mijn brand voor ‘the wicked elderly ladies’ op te zetten, met een beetje als uitgangspunt voor inspiratie deze super gave website. Ik ben (meestal) nog steeds blij dat ik hiervoor heb gekozen omdat het me een vrij duidelijk beeld geeft hoe ik dit een beetje serieus en over the top kan uitvoeren. Maar om al de juiste foto’s en ideexebn te krijgen, is onderzoek genoodzaakt, en na een tijdje zoeken online ben ik zo veel blogs tegen gekomen van vrouwen die echt al een beetje ouder zijn en zo een vet leven hebben! Echt, al heb ik er elke keer nul zin in om verder te werken aan alles wat er nog aan gedaan moet worden, ik merk dat elke keer als ik weer een nieuw blog heb gevonden van een of ander 73 jaar oud vrouwtje wat van de levenslust barst, grappig en mooi kan schrijven, en prachtige, compleet over the top kleding draagt, ik met een big smile op mn stoel zit.

Aangezien allebei mijn oma’s al een tijd terug zijn overleden, en mijn opa’s nog veel eerder, heb ik eigenlijk nooit wat te maken met mensen van die leeftijd. Ik was eerst een beetje bang dat mijn merk voor dit project te oppervlakkig zou worden, of dat ik als negatieve feedback zou krijgen dat dit gewoon oude vrouwen zijn die zich vast willen houden aan hun jeugdige jaren en daardoor juist nixe9t hunzelf accepteren (waar mijn merk juist ook om gaat), maar door hun verhalen te lezen leer ik juist de kant kennen waar ik naar op zoek was, hoe fashion iets belangrijks voor ze is, maar op zo een andere manier dan voor ons tieners en twintigers! En alle verhalen erom heen over de rest van hun leven, en hoe ze andere van ‘hun soort’ hebben ontmoet door het bloggen over hun lifestyle. Hoe gaaf is dat!

Eén van mijn oppaskindjes wilde wel eens wat meer weten over wat ik dan precies studeer. Ze is negen jaar oud en ik kwam haar nog een welterusten zoen geven toen ze het opeens allemaal wilde horen. Dus zo goed als ik kon heb ik het in kindjes taal uitgelegd. Al was ze wel een beetje teleurgesteld dat ik geen kleding ontwerp, ze leek het alsnog heel interessant te vinden en dacht er even over na. ‘Oh. Dus op jou studie leer je hoe je ook soms een foto op de computer moet omdraaien, enzo.’ Hihi. Ja ukkie. Dat is waar het om gaat :)

No Comments

Leave a Reply