Wederom de sandsssbak

Nou het is gelukt hoor! Iedereen is gister thuis aangekomen zonder inschakelen van ouders, en nog beter: we leven ook allemaal nog! Al een kwartier voor vertrektijd stond ik klaar: dan moet ik wel heel zenuwachtig zijn geweest zeg.. Juist om die tijd ging ik nog even wat lezen, en natuurlijk, toen ik keek hoe laat het was had ik nog precies 1 minuut om de bus te halen. Alles uit mn handen gesmeten, kinderwagen naar buiten gegooid, deur op slot en met half open tas en hobbelende kinderwagen racete ik t heuveltje af naar de bushalte, waar ik de bus net nog haalde het was de vrouw die maandag ook reed: ze leek me niet zo aardig toen al. Hier in Zweden is de regel dat je met kinderwagen gratis de bus mag gebruiken, en dus ook midden in mag instappen. Dus dat deed ik. Deze halte is vlak na het begin punt dus er zaten pas 2 andere mensen in. Ik wou gaan zitten maar de deuren bleven open en ze begon iets te gillen waarin ik onderandere iets in de richting van ‘karte’ verstond dus ik dacht ze wil mn buskaart toch zien. OKeej, ik zo snel mogelijk naar voren, vouw mn kaart extra goed open want vorige keer deed ze ook alsof ze het niet zag, maar ze keurde mn kaart geen blik waardig, keek alleen maar in de spiegel van de bus. Ik loop NOG meer naar voren, hou mn kaart ongeveer tegen haar neus, denk ‘ wat WIL je nou’ tot ze opeens als een idioot begint te bleren, op 1 en dezelfde toon, ik verstond er natuurlijk geen snars van. Het ging maar door en omdat ze maar in die stomme spiegel bleef kijken keek ik ook maar achterom, maar zag niks vreemds, niemand of niets wat er niet thuishoorde. En dat was het juist, ook geen kinderwagen. Die was gaan rollen en de lieve mevrouw dacht ach ik doe mn deuren es open, dus de kinderwagen lag op zn zij op de stoep. Zo snel mogelijk sleurde ik m weer naar binnen en ging saggerijnig zitten, de kaart deed er blijkbaar ook niet meer toe want ze begon te rijden. Zodra we een paar meter verder waren zag ik opeens eigenlijk wel de lol van dit alles in en begon te lachen. De man achter me keek lichtelijk verbaasd en geirriteerd maar na hem een tijdje lief lachend aan gekeken te hebben lachte ie leuk met me mee kijk mij es vreugde in de wereld brengen heej! Nou goed, op school wou ik dus eerst Romeo en Moana ophalen, maar het rondje is handiger als ik eerst romeo en nemo ophaal. Romeo werd dus meegesleept, net als de kinderwagen (wat uiterst onhandig was met 1 hand (de ander was voor romeo) over een uiterst steil losse rotsstukjes pad) op naar Nemo. Normaal, als Jolanda of Armand hem komt ophalen, is er een kreet van blijdschap MAMA en rent hij naar ze toe. Toen hij mij zag komen ophalen, stond ie even verdwaasd op, en rende letterlijk rechtstreeks de andere kant op zo lief als mogelijk zei ik tegen Anja de kleuterjuf ‘ooh I was afraid fo this ‘ en probeerde Nemo zo ver te krijgen in de kinderwagen te stappen. Ik wist ook wel dat ie dat van zn leven niet zou doen maar je moet toch iets.. met 5 moeders om je heen, kijkend.. Nemo was op 10 meter afstand stil blijven staan en na wat gebrabbel (nee mama..) besloot ie dan maar moana op te halen en liep haar kant op (mana haal) daaag Anja, daag moeders ja het komt goed hoor! ooh succes? dankje wel Anja! daaag! Ontsnapt, en nemo liep ook nog steeds de goede kant op. Bij moana aangekomen zei haar juf dat ze op de wc zat vanwege vreselijke biukpijn en ze kwam dan ook dubbelgebogen naar buiten. Allemaal schoentjes aandoen, jasjes mee, en toen we net klaar waren meldde romeo dat hij moest poepen.. OK allemaal weer schoentjes uit, (moana om de wc te laten zien, romeo om naar de wc te gaan, nemo om zn grote broer na te doen en niet in zn eentje bij mij te blijven) en na fijn Romeo’s billen afgeveegd te hebben in een uiterst stinkende wc van voorgangers, konden we opnieuw, alle schoentjes en jasjes aandoen. Vanaf het begin bij moana was er maar 1 ander ouder-persoon, een vader die ik maandag en dinsdag ook had gezien met ophalen. Tussen het schoenen aandoen en tegengestribbel probeerde we een gesprek te hebben wat wel aardig lukte en toen we buiten waren wenste hij mij ook succes met Nemo en raadde me aan mn charmes te gebruiken. Jaja.. Aan het eind van het schoolterrein kreeg ik met Moana’s hulp Nemo eindelijk zover in de kinderwagen te gaan zitten want moana begon met opgefokte stem te vertellen dat we de bus gingen missen en dat is toch wel heel erg. Godzijdank bleef nemo de hele weg zitten en ook bij de halte zelf, waar ik nog het meest bang voor was omdat dat meteen tegen de ‘snelweg’ aanligt zonder hek of iets ervoor en hij rent makkelijk de weg op. In de bus was het een ramp. Nemo zat eerst wel stil, maar trapte aan een stuk door tegen mn been aan, met echt de evilste lach ooit en nadat daarvan de lol af was wou hij absoluut niet meer zitten en het liefst ook door de over over volle bus rennen. Ik was bang dat ten eerste hij al zn tanden kwijt zou raken, ten tweede dat ik hem kwijt zou raken. Maar okeej, ook dat hebben we overleefd, zelfs het overstappen op het station was niet fataal.. Eenmaal thuis was het helemaaal zn eigen gang, gelukkig vond ie de zandbak interessant genoeg om na even schommelen (‘ik zelf in, zelf in!’ *slaan* okeej nemo ga je gang. en na 2 minuten verwoed proberen zn voetje hoger dan halverwege de schommel te krijgen ‘LISA TIL’ (ja lies hij noemt me nog steeds lisa. hij zegt nu tenminste wel sarah na als iemand zegt ‘nee dat is sarah’ en dat doet ie nog met een zielsgelukkige lach, dus het gaat al beter.. in te blijven spelen. Moana vond dat ook wel aantrekkelijk dus kreeg ik de kans romeo even te helpen met zn fruit wat ie zelf al aan et pakken was want dat had ik m beloofd. Kindjes aan de deur, druk druk, tot het begon met regenen, toen ging iedereen in t ‘voorhuisje zitten’ en werd t even heel stil, met moana rennend door de regen. helemaal super en niet luisteren naar stop. Toen ik (na 2 keer vragen) haar zei dat haar schoenen NU uitgingen en ze NU binnen kwam en de deur METEEN dicht ging, begon ze te lachen en zei ‘nee schoenen blijven aan, en okeej deur dicht? doeii met mij buiten’ dus ik voelde me alweer teneergeslagen tot ik zag dat ze tijdens dr grote mond wel bezig was met schoenen uitdoen, en vervolgens binnen kwam. jeej hoera Ik liet ze maar tv kijken (er bestaat kleurtherapie,maar ook tv therapie?? waarom niet?? ze werden hier zo heelrijk rustig van!?) en na de afwasmachine uitgeruimd te hebben ging ik er ook bij ligen en hebben we 3 afleveringen otje gekeken. Tussen door nog tafelgedekt want Armand belde dat ze chinees aan t halen waren, dus al snel zat iedereen aan de gefrituurde chinese garnalen enz en zat ik vol voller volst. Ik weeg trouwens weer 52 kilo!! dat betekent ongeveer terug op mn oude gewicht en 4 kilo meer dan bij aankomst hiephoi hieejaaaa! Tijdens et afruimen even naar huis gebeld voor t eerst en dat was natuurlijk ook even leuk, daarna a
chter internet gekropen tot Jolanda naar beneden kwam en helemaal blij vertelde dat ze t ZO heerlijk vond dat de tafel al afgeruimd was en alles schoon was als ze terug kwam van kindjes in bed leggen! We hebben over van alles nog een beetje gepraat, en daarna een leerzweeds cdrom geinstalleerd voor mij, en jolanda pakte het boek wat zij had toen zij hier au pair was om zweeds uit te leren. Daardoor werden vervolgens de meest belachelijke geluiden geproduceerd, als er stiekem iemand geluisterd zou hebben zou dat niet lang stiekem zijn door het lachen denk ik. En ze heeft me veel uitgelegd over de taal, nou snap ik ook waarom Moana en Romeo zo krom Nederlands spreken. De grammatica is echt totaal anders met veel dingen. Nou.. nu moet ik straks opnieuw operatie nemo gaan uitvoeren, en ik moet ook met 4 kindjes de bus in vandaag want moana krijgt een vriendinnetje mee. hiep hoi… maar dat moet wel goed gaan. Kheb gehoord dat die best rustig is. Dus kga nog even wat eten en then go. DoOEEIiiiII dikke KuS meee