Reizen Zweden

Yeah baby, we rock!

OKEE OKEE na al het aandringen en de doodsbedreigingen van al mn fans (Lies voel je niet aangesproken hoor..) hier dan: ik ga nu dit stukje doorschrijven waar ik zaterdag al mee begonnen was. Je moet dus denken dat het zaterdag is als je dit leest ja? Ik was bij THNX geeindeigd vorige keer dus vanaf daar ga ik nu weer verder schrijven terwijl ik naar het geweldigste lied Kylie luister van Akcent.

—–>Eindelijk, gelukt. Er is bezoek hier en na anderhalf uur aan tafel gezeten te hebben met aan mn linkerhand een zenuwachtige Jolanda en Armand en aan mn rechterhand een nette en drukke veelzweedsproducerende vrouw en man, ben ik hier, naar de beter vertrouwde computer toe gevlucht. Na de eerste dag Nemo and the rest of the gang ophalen heb ik niet meer verteld hoe het de 2 dagen erna was gegaan. Donderdag ging ik alweer met bezorgd hart op weg naar school en creche, had een bus later dit keer want ik hoefde niet naar een winkel tussendoor (deze buschauffeur wachtte ook met deuren dicht doen en bleef ook weer in zn spiegel kijken dus ik wees vragend naar mn tas, waar m’n buskaart in zat, kreeg geen reactie, liep nadat ik zeker wist dat de kinderwagen goed stond zuchtend naar voren terwijl ik het rode mapje tevoorschijn haalde, waarop de man iets ontkennends Zweeds zei en wees dat ik terug moest, bleek dat ie gewoon wachtte tot ik veilig zat…). Met het overstappen moest ik op het station een tijdje wachten en de minstens 20 gezichten bij dezelfde halte zag je allemaal hetzelfde denken: jeetje zo jong al een kind… Het effect is dat ik boos mensen terug aan ga staren die dat zelf al 5 minuten bij mij doen, om vervolgens allemaal creeps op me af te krijgen omdat ze dat wel ‘attractive’ vinden. Rot op ik ben een au pair en ik BIJT.

Op school was Romeo gelukkig nog steeds blij om me te zien, al zijn we nou ‘t voortdurend handjes geven stadium wel voorbij, en samen gingen we Nemo met bonzend hart ophalen, waar we eerst zijn vervangend kleuterjuf zagen staan. Wat er toen gebeurde durfde ik niet onmiddelijk te geloven.. Nemo rende op me af! Nou okej, op de kinderwagen in ieder geval… Ging meteen zitten, op zn billen nog wel, en begon vrolijk van alles te brabbelen!!?!! Opgelucht zeg ik met de zelfde bekende kleuterjuffen grijns als bij Anja ‘ Well, that went a lot better then yesterday!’ en terwijl ze me niet zo goed begrijpend maar toch zo medelevend mogelijk probeert aan te kijken duw ik De Kinderwagen blij verder richting Moana, terwijl Nemo daarin zo erg heen en weer hobbelt door het niet bestaande pad waar we over lopen dat ik me afvraag hoe lang het nog duurt voor hij er uit zal stuiteren.

Helaas was deze dag het begin dus zeker goed, maar al snel bleek dat Romeo en Moana in een opgelaten bui waren, alle kanten op sprongen en daarbij Nemo ook mee sleepten die zo snel mogelijk zn Wagen uit wou toen ie dat doorkreeg. Na een kleine ruzie met Moana en daarom ook Romeo over een weggetje wat iets korter is naar de bushalte maar vooral ook gevaarlijker langs/op de weg waar zij over willen maar niet mogen van mij, kwamen we bij de bushalte aan, waar ik energie voor 3 dagen heb weggegeven aan die 10 minuten Nemo op de ‘stoep’ te laten blijven. Die nauwelijks bestaat trouwens en gewoon echt onmiddelijk overloopt naar de weg met voorbij racende auto’s. Eenmaal in de bus was het zo vreselijk vol dat we er nauwelijks bij pasten, al helemaal met de Wagen. Toen alles er uiteindelijk in stond, stond de KinderWagen zo dichtbij Nemo dat ie bijna geplet werd en z’n weg blokkeerde. Ik wou al het onmogelijke gaan proberen: de Wagen te keren zodat Nemo z’n vrijheid terug kreeg, maar bedacht toen WAAR BEN IK MEE BEZIG hahahaha laat die wagen staan! En zo kwam het dat Nemo de hele weg op 1 plek is blijven staan, met dank van de (wie had dit ooit gedacht) Wagen.

Overstappen moest uiteraard weer op het station gebeuren, waar Nemo vrolijk rondliep en ‘dagbus!’ riep en dromerig struikelde en tegen het hek van de treinen sloeg terwijl ie om papa ging roepen (hij weet dat Armand met de trein naar zn werk gaat) en niet in de kinderwagen wou. De bus stond er al, dus we hadden HAAST. Moana liep als een bezetene heen en weer tussen onze bus 580 en mij, niet kijkend of er misschien een bus aankwam (wat, tja, wel eens gebeurt op een busstation..?). Romeo die in de war, haast angstig naar mij keek, dan weer naar Moana, bleef stil staan, mee liep, tot ie werd mee gesleurd door de opgefokte Moana richting bus. Blijkbaar hadden ze tegen de chauffeur gezegd dat wij er nog in moesten want de bus bleef net zo lang staan tot wij er in waren. Nemo was echter nog steeds niet van plan aan enige haast toe te geven en terwijl ik de KinderWagen het eerste busstoepje opduwde werd er opeens erg getoeterd achter me en kwamen er 2 conducteurs half twijfelend naar me toe van 2 zijkanten. Geschrokken keek ik achterom waar ik Nemo in dezelfde afwezige toestand zag staan, en daarachter een bus, met een buschauffeur uit zn raampje hangende. Toen ik zijn blik volgde zag ik dat Nemo’s petje (heilig heilig) op een haar na onder het wiel lag. Oh god.. hele opstopping van bussen die net binnenkwamen in het station en daardoor het verkeer weer ophielden.

Rood als ik was duwde ik de KinderWagen in 1 van de conducteurs handen terwijl ik in mn eigenste taaltje riep dat ie ‘m ff vast moest houden waar ie geloof ik een beetje van schrok maar tenminste wel deed. Daarna rende ik naar het petje, en terug naar de Wagen, terwijl ik nog en keer probeerde Nemo mee te nemen, wat weer niet lukte. Toen ik de KinderWagen weer van de conducteur overnam met een bedankerig lachje terwijl ik mn best deed er bij te kijken ‘goh het is wat he?’ leek hij de lol er niet zo van in te zien en bleef me boos aankijken zonder iets te zeggen, en bleef Nemo nog STEEDS opdezelfde vierkante meter staan. Ondertussen waren de bussen druk bezig hun plek te vinden en ik zag t ergste in gedachte afspelen dus zette ik de Wagen tussen prullebak en halte, en rende naar Nemo toe waar ik hem meteen optilde. Waarom zijn kindjes altijd zwaarder dan ze lijken?? Waarschijnlijk zie je wel voor je hoe ik uiteindelijk zo snel mogelijk aan kwam waggelen met een gillende, schoppende, bijna vallende Nemo in mn handen, die ik, bij de Wagen aangekomen, opnieuw optilde en in de kinderwagen neerzette, waarin ie driftig tegenstribbelde en mn hand krabte die ik daar hield om m laag te houden.

Dit alles gebeurde onder het aanblik van weer minstens 30 gezichten zonder eigen bezigheid die me stuk voor stuk OF afkeurend aankeken (de oudere) OF meelevend lachend (de tieners, jongeren, waarschijnlijk af en toe lotgenoten). Ook het instappen van de bus (die er nog steeds stond voor ons) was spectaculair. Moana ging gillend en wijs via voor, want zij is ouder dan 6 en moet dus met een buskaart, terwijl ze Romeo beveelde met mij mee te gaan. De meeste bussen hier, zijn niet kinderwagenvriendelijk met instappen. Het is namelijk een deurtje van mja een metertje breed, met 3, hoge, traptredes.. die je onmogelijk in je eentje kan opkomen met wagen plus kind. Gelukkig was het zo vol in de bus dat mensen wel gedwongen werden beleefd en vriendelijk te helpen omdat ze simpelweg niet konden doen alsof ze m’n tevergeefse pogingen niet zagen. De moeders van de 2 kinderwagens zorgden zuchtend en steunend dat er plek vrijkwam voor onze Wagen, en zodra we binnen waren startte de motor en ging de bus met ik geloof hoger dan toegestane snelheid op weg.

Nemo was zo geschrokken van mijn boosheid dat ie eerst versuft bleef zitten in de Wagen, vervolgens alle truien waarop ie zat onder zich uit begon te trekken, en vervolgens tevreden met een lief zuchtje en vreselijk ‘laat smeltende lieve grijns’ achterover leunde. Het enige vervelende wat ‘ie tijdens deze rit nog deed was zeuren over dat mama nu moest komen. Maar dat was nadat we al 8 minuten er in hadden gezeten en al weer bijna thuis waren.. dus THNX for that. Thuis gingen de kinders buiten spelen, wat betekent dat ik er voortdurend achter aan moet hobbelen want Romeo en Moana krijgen ruzie omdat Moana met vriendinnetjes wil spelen zonder Romeo, en Romeo wil dan meedoen en blijft dus gewoon doen wat zij doen, daar achter aan komt Nemo struikelend stoer doen, alles na doen wat zn grote broer weer doet… Nadat ik net zeer aan het betwijfelen was of de appels die Nemo en Romeo hadden gevonden naast een boom en blij aan het beknabbelen waren echt wel eetbaar waren, kwam Jolanda aanlopen, uurtje vroeger thuis, terug van haar eendaagse reis naar Nederland, waarnaar ze zich helemaal suf vliegt voor IBM.

Wat er vrijdag allemaal is gebeurt weet ik niet meer precies. Dat krijg je er van als je drie dagen wacht met schrijven he jaja ik hoor het al over me heen komen.. Maar het zal hoogstwaarschijnlijk iets van hetzelfde zijn. OJA weet je wat ik vrijdag heb gedaan!? HARDGELOPEN!! ECHT EERLIJK WAAR; UIT MEZELF! En het ging echt beter dan ik verwachtte!! In NL, als ik al hardliep/jogde, dan stelde ik mezelf ook doelen (tot die boom daar) en dat lukte nooit. Nu is er hier in dit mega bos een heuveltje van eh ik denk 150 of 200 meter, best steil, en ik dacht ik ga net zo lang hardlopen elke dag tot ik daar in 1 keer op kom en nu kijk ik hoe ver ik kom. Guess what, ik kwam er in 1 keer op! Was echt zooo trots ghihi op de heenweg had ik al een vrouw ingehaald die met honden liep, en toen ik terugliep naar beneden zag ik dat we elkaar tegemoet liepen. Ik had echt bijna tegen d’r geroepen I DID IT I DID IT TODAY ALREADY!! Maar ze keek echt waanzinnig pissed en ik was niet zeker of ze het zou waarderen als een idioot met een belachelijk grote grijns op d’r kop opeens zou gaan roepen naar haar, in een land waar iedereen elkaar normaal gesproken met rust laat. Dolblij nog zoveel mogelijk naar huis gerend, en toen ik uiteindelijk weg moest om kindjes op te halen trilden mijn benen van de inspanning. Het was dus wel een aanslag op mn lijfje, was de rest van de dag ook gewoon echt zo MOE dat m’n ogen dichtvielen en ik voelde elke spier, maar ooooh wat was ik trots en blij :))

Nou, in een volgend stukje ga ik vervolg verhaaltjes wel vertellen anders krijg ik zeurende mensen op mn dak dat dit er weer een kwartier te laat op staat enzo en wordt dit wel heel erg lang he.. KUZZ!

3 Comments

  • Reply
    zaartjxc3xbbh
    13/09/2005 at 12:23 pm

    ALS DIT NIET GENOEG IS…. KWIL GEEN BEDREIGING MEER HOREN JA!

  • Reply
    Bob
    13/09/2005 at 1:09 pm

    Ok, ik zal stil zijn….

  • Reply
    lisa
    22/09/2005 at 8:25 pm

    dank je wel saar… :)

  • Leave a Reply