Rarara waar zijn Shane en Sarararah?
Thats right! De Twaalf Apostelen, ik was helemaal excited =D
Liefste foto van het moment!!
Verder zijn we bij Cape Otways Lighthouse geweest, we hadden niet zo veel mooi uitzicht want het was zo ontzettend mistig (we hadden bedacht dat dit logje eigenlijk misterieus zou moeten heten omdat de mist zo mysterieus was maar toen was de gratis internet actie opeens aanwezig en veroverde dat de eer van de titel, anders had ik dit blogje niet eens kunnen schrijven weet je wel!) maar er waren allemaal kleine museatjes (jaja) en dingen te doen met mensen en uitleg dus het was alsnog leuk om daar te zijn. We hadden daar op die parkeerplaats ons huis naast een van geparkeerd die precies hetzelfde was als die van ons en we hadden door de ruiten lopen gluren en zagen dat ze ook een rubix cube hadden en een gitaar en airco (wat wij niet hebben!!) dus we waren al grapjes aan het maken van beste nieuwe vrienden en bleven een tijdje in de van om wat te eten. Toen kwam het stelletje van de andere van opeens aanlopen en zeiden wat een mooie van wij wel niet hadden. Allemaal lachen en toen serieus praten en alles vergelijken (wij hadden een wasbak, zij niet, ha) (zij hadden dus wel airco en een fietsenrek met fietsen, wij niet, hm) en toen doei zeggen want zij wilden toch niet naar dat lighthouse gebeuren. Maar eenmaal binnen bleek dat ze blijkbaar toch maar wel waren gegaan want we bleven elkaar tegenkomen – Shane en ik waren totaal in de obsessieve beste vrienden modus grappen dus toen het ook zo uitkwam dat we in de video-room naast elkaar zaten hielden we het niet meer van het lachen (proberen te inhouden). Daarna niet meer gezien daar.. maar.. al snel reden we langs een afgelegen restaurantje waar hun van geparkeerd stond en al toeterend reden we langs, zij ook blij zwaaien. Wij zijn toen doorgereden naar iets wat de Otway Fly heet, oftewel tree top walk, ik quote; ‘The Otway Fly is a 600 metre long walkway, 25 metres above the forest floor, made from over 120 tons of steel.’ Maar om bij al dat staal te komen moest je eerst een heel stuk door het bos zelf lopen (regenwoud zelfs; het meest zuid-westelijke regenwoud in Australie) met zeer steile weggetjes en al dat plus de zenuwen van hoe hoog het allemaal was (er was een klim-trap toren tussen al die staal-wegen die 95 meter hoog was) maakte dat mijn beentjes zeer uitgeput waren na afloop,. Gelukkig kwamen we halverwege de terugtocht een mini ‘shuttle karretje’ tegen, plek voor 4 personen dus daar mochten we in mee :p
Eenmaal weer op weg reden we langs… de andere witte totyota hiace commuter, tadaaa =D Niet getoeterd dit keer want de parkeerplek waar ze stondn was wat verder van de weg af. Toen realiseerden we ons opeens dat we bij de twelve apostles waren en parkeerden ons huisje daar ergens en het was niet langer dan 2 minuten daarna dat de andere witte van naast ons kwam staan haha. Alle 4 over entoushiast door de ramen zwaaien en blij uit de vans springen en dan natuurlijk ook maar samen die rotsen in de zee bekijken he. Dankzij hun hebben we dus die lieve foto van daar. (wij hebben ook lieve fotos van hun gemaakt hoor). We besloten met zn 4en om dan ook maar in hetzelfde park ergens te overnachten want het was al 7 uur savonds by then, dus shane heeft gisteravond wat met ze rondgehangen, ik was totaal te uitgeput dus viel in een comateuze slaap zodra shane ging kijken of ze nog wakker waren.
Maar nu moet ik weggaan want shane ligt naast me scheten te laten omdat hij op internet wil en ik moet douchen en ik ben aan het vergassen, dag lieve mensen!