Plog 4: home alone en toch nog sociaal.

Plog vier! Waarin er van alles werd gedaan.

Om acht uur worden we weer wakker geboord en getimmerd. We, als in Boomer en ik. De boyfriend mist, want die is aan het werk in Monaco. Op ‘zijn/ons’ oude superjacht, omdat die daar ligt voor belangrijke mensen met veel geld tijdens de Grand Prix en ze daar wel wat extra crew voor konden gebruiken. Gelukkig is hij maandagnacht alweer terug. Het zijn wel eens andere tijden geweest!

De harige dame is nog aan het bedenken wat ze van dit tijdstip vindt. De optimist in haar heeft een vroegere wandeling in gedachte!

Laten we dat dan maar doen. Het spat er niet vanaf, maar het is warm! Sta ik dan, in mijn bodywarmer (je bent een hondenmens of je bent het niet).

Fase twee van wakker worden. Op links de vernevelaar, op rechts de koffiekop, en in het midden de vlog van Vloggloss. Oeps. Helemaal niet cool om dat te kijken, vind ik, maar wel lekker. Haar vriendin Awisa neemt het voor anderhalve dag over en dat vind ik eigenlijk veel leuker. Ze is trouwens in Cannes, en dat brengt flinke mis-gevoelens naar boven, zeker nu met Shane in die omgeving, en ‘vroeger’ wij samen, en blablabla. Vervolgens kijk ik een aantal andere reis-vlogs die toevallig voorbij komen. Niet handig natuurlijk.

Als de kat van huis is dan eet de tut een handje chips als ontbijt. You can’t tell me what to do!

Het is echt de hoogste tijd om wat planten uit de vensterbank naar buiten te verkassen. Dat was het een maand geleden eigenlijk al. Hoe gaan we dit eens aanpakken met dat gaas en die shizzle, en…?

Uhh, hallo? Als één van de lucky few die op tijd de weg naar buiten heeft gevonden, hoor jij je niet te ontplooien tot een grote, sterke courgette plant?

Dit gaat ook al niet goed. Zien jullie al die mieren?! Tweehonderd tegen één. De kamille wordt erg ongelukkig van deze actie.

Het lawaai ziet er ondertussen zo uit.

Terug naar de tomatenplanten. Hoe scheef is dit eigenlijk, dat ik knoersterke spontaan ontstane tomatenplantjes eruit ga trekken zodat er ruimte komt voor verwende, zwakke, expres gekweekte tomatenplantjes van de vensterbank?

Ik bedoel, kijk dan!?!? Hoe vet is dat! Sorry sorry sorry, natuur babies.

Voor het idee leeg ik nog een zak potgrond op de bestemde locatie. Valt nog niet mee, om dat ‘even snel’ met een grote schep te mixen.

Men neme: de te ver door gegroeide tomatenplant in pot, een schepje, een stuk touw en een schaar.

En vergeet vervolgens om het eindresultaat vast te leggen. De plant staat, beloofd. De komkommerplant ook. De overige drie tomatengroeisels moeten het binnen nog even uithouden, want dat was wel weer genoeg gesquat voor een dag. Eens kijken hoe het met mijn zonnend beest gaat.

Ze lijkt relaxed. Mijn ploeter -hoofd en -haar laten wel wat anders zien.

Vergaderd! En tijdens natuurlijk niet aan een foto gedacht. Heel verlegen heb ik het hier eerder wel eens genoemd, maar ik zit dus in de zogenaamde wijkraad sinds een paar maanden. Zo leer je nog eens wat over de buurt waar je woont enzo, en de gemiddelde leeftijd van de groep mocht ook wel wat mijn kant op. We hebben met zijn drieën twee uurtjes gepraat over wat we met de nieuwe editie van het wijkblad gaan doen. Ik voel me tijdens deze vergaderingen trouwens regelmatig Leslie Knope.

Doorrrrrr, naar de verjaardag van de buurman. Gezelligs met lekkers! De moeder van de vrouw van de jarige blijkt ook in een wijkraad gezeten te hebben.

Hai hond! Heb jij daar een kip? Laten we even knuffelen op de bank voordat we nog een keer naar buiten gaan.

Tijd voor bed. Dit heb ik wel minder slim aangepakt trouwens. Alleen maar foto’s van met zonder make up exclusief de tussenfase!

Puntjes op de i. Dat de longetjes maar wijd open mogen staan en de maag gevuld. Sweet dreams!