Plog 30: Amsterdams metaal!

De dertigste plog, over zondag 25 oktober 2015. Elke zes dagen een nieuwe plog!

Goedemorgen!

En goedemorgen.

En goedemorgen. Ons beestje is dit weekend weer zieker. Zo heeft ze het grootste deel van de nacht doorgebracht, zittend en een beetje verloren, zo zielig. Morgen naar de dierenarts.

Maar, het is zondag, de zon schijnt, we hebben een uur langer in bed kunnen liggen, en poephoofd!

Reclamefoldertjes doorbladeren. Super stom en zo heerlijk.

Met het beestje er natuurlijk naast, verstopt onder de deken.

Dit las ik online en het is een beste quote voor op mijn nieuwe planner.

Broodje met kaas en kip want mijn mic key button trekt als een malle van de ‘honger’, maar dit goede ontbijt doet er geen drol aan want tien minuten later is het alweer hetzelfde verhaal. Ik heb er wel weer genoeg van en denk dat het tijd is voor vervanging; morgen ook maar de mensenarts bellen.

Vriend zingt een liedje voor het beest.

Ze kan het wel waarderen <3

En dan is het tijd om de weg te slaan, zoals de Engelsen dat zeggen.

Geen parkeerplaats naast het strand vandaag, maar in Amsterdam.

In Amsterdam is het ook herfst.

En in Amsterdam is ook Kirsten! En haar scooter.

Hop, d’r op.

Oh Amsterdam…

Mijn hartje tikt nog wel voor jou hoor.

Ook al lig je half open en heb je een vreselijke kermis midden in je staan.

Is dit waar we naartoe gaan?!

Oh, we zijn alweer weg. De verschrikkelijke kermis over…

… heel even de H&M in…

… in de rij bij de pinautomaat…

… en weer terug!?

We moeten best lang wachten, maar dan kunnen we mooi bijpraten, per ongeluk expres verkeerde opmerkingen maken, en reisjes bekijken.

Tot we aan de beurt zijn! Wat is dit meisje aan het doen?!

Dit.

En ik ben er ZO BLIJ MEE!

Dan mag Kirsten. Ze weet nog niet helemaal hoe zenuwachtig ze nou eigenlijk moet zijn.

Auw! Gelukkig wist ze van te voren niet dat deze zoveel meer pijn zou doen dan die van mij die ze al had. En gelukkig is het meisje heel tof en lief. En gelukkig mocht ik eerst.

Tadaa! Een lang besproken plan wat gisteravond eindelijk ingepland werd. YAY!

Terug naar Kirsten’s crib, waar ze heel behulpzaam een foto voor deze plog neemt wanneer ik sta te hoesten tijdens de overwinning van vier verdiepingen traplopen.

Snel bijkomen (en de wederom trekkende button de kop snoeren) met lekkers.

Wat gaan we hier nou weer mee doen?

Dit. Kirsten liep al een tijdje rond met het allerliefste idee om armbandjes te maken voor het inzamelen van geld tegen Cystic Fibrosis. Want: nog geen hoge leeftijdsverwachting, of genezing, of genoeg geld voor het broodnodige onderzoek enzo. Na lang zoeken en denken heeft ze alles bij elkaar gevonden om deze prachtige armbandjes te maken!

We maken er samen nog een paar. Zo zien ze eruit om je pols. Nog niet te koop, maar over niet zo lang wel.

Thuis vind ik deze twee op de bank.

En wat pasta in een kommetje. Onze heerlijkste go-to maaltijd. Spaghetti, een blikje tonijn in olijfolie, cherrytomaatjes, mozzarella, kapertjes, mayonaise (of niet) en peper en zout. Super makkelijk en snel en lekker!

Nog steeds blij? Nog steeds blij.

Zeg beestje, is er voor ons ook nog plek? Welterusten!