Plog 39: kerst en feest maar wel los van elkaar

De negenendertigste plog, over vrijdag 18 december 2015. Elke zes dagen een nieuwe plog!

Goedemorgen! Ik dacht tijdens het lopen dat ik mijn telefoon vergeten was, dat bleek achteraf niet zo te zijn, maar hier is dus een foto van het beest dat eet in plaats van loopt.

Ik ga ook eten. Croissantjes uit de oven.

Wakker worden met Fleurdevlog. Zoveel youtubers doen deze maand aan Vlogmas, heerlijk! Maar wat is al die chaos hier achter mijn mac?

Dat is dit. Allemaal cadeautjes voor vriend’s familie in Australië, waarvan er nog een hoop ingepakt moeten worden. Dat ga ik dus even doen. Volgens mij kijken zij nooit op mijn blog, dus kan ik dit wel laten zien.

Pakken, pakken, pakken…

Oeps, een goocheltruc zonder Engelse instructie.

Multi tasken met de wachtrij van de sondevoeding. Ze hebben ‘mijn’ merk niet meer dus ik krijg een ander. Benieuwd wat mijn buik daarmee gaat doen.

Wat duurde dit eeuwig zeg! Maar het is ziet er wel op en top feest-achtig uit nu!

Je zou kunnen denken dat ik het gewoon in een doos kan gooien en dan klaar ben. Maar neen. De doos moet ook mooi en feestelijk worden.

Het past!

Oh wacht…

Wat nou van Boomer, denk het beest. Fck die wezens daar en geef me mijn nieuwe ballen terug!

Oke, klaar.

Oh nee. Nu klaar.

Oh nee, er moesten nog roosjes op. STOP Sarah, je slaat door.

Dan komt de uitdaging van de doos sterk en dicht genoeg te maken om het de barre oversteek te laten overleven. Eerst maar met wat lijm beginnen. Ik denk altijd dat dit soort pakketten in het eerste busje nog uit elkaar gaan vallen.

Beetje make up op zodat niemand schrikt als ik naar buiten ga, en dan BESEF IK ME DAT IK HET ADRES NIET HEB. Telefoontjes naar vriend die hij niet hoort en nog maar een half uur de tijd voordat de pakketjes worden opgehaald bij het postkantoor. Ik krijg er een stressvlek van in mijn hals, want je snapt, dit zijn de belangrijke dingen van het leven. Laat het gaan, Sarah, laat het gaan. Het zou toch al te laat aankomen, een dag later is niet erg.

Daar staat ‘ie dan. Maar ik laat het dus gaan. Morgen kan het ook.

Ik ga maar even op de grond zitten snapchatten (daar kan je me trouwens vinden als hoestavonturier, mocht je je dat nou altijd al hebben afgevraagd).

Als ik het heel even toch nog niet laat gaan en via google het adres probeer te vinden zie ik dat ik vergeten ben dit 2016-sterretje in de doos te stoppen.

En mijn ziektekostenverzekering stuurt me mailtjes met moeilijke dingen daarin die me dwingen na te denken over wat ik daar voor het eind van het jaar mee ga doen. Aaghh!

Snel naar buiten met het altijd blije beestje. We zijn aan het oefenen om zonder bal te lopen want, kleine grote obsessie, en oefenen met sociaal doen naar de buitenwereld. Dat snapt ze hier nog niet helemaal.

Maar hier gelukkig wel. Ze ontdekt en avonturiert wat af en snuffelt netjes ‘hallo’ bij de honden en diens baasjes die we tegenkomen.

Toch even met de bal gooien als beloning. Wat een blijdschap!

Daarna verstopt ze zich even voor de wereld.

Vriend en ik koken en doen de afwas…

… en gaan vervolgens natuurlijk eten. Moeilijk moeilijk.

Dan helpt het beest me met het uitzoeken van een jurkje. Ze is slimmer dan ik en herinnert me eraan dat ik geen strakke dingen aankan met mijn pijnlijke button situatie, dus het wordt de grijze. Maar huh, een jurkje? Op dit tijdstip?

Jazeker! Als het kan dan moet je daar gebruik van maken, dus ik ga naar de kroeg!

Even hoesten… Dat gebeuren krijg ik nog steeds niet weg-ge-make-upt.

Deze olijke dame vergezelt me!

We zitten aan een barretje onder een kerstboom, hebben wat goede gesprekken en giechelen wat af. Met bier en kahlua nog wel! Wilder dan dit wordt het niet hoor.

Kijk, zo heet de bar.

Haarlemse kerstlichtjes!

Snel terug naar huis. Onze benen zijn vrijwel hetzelfde, zie je?

Vriend is op de bank in slaap gevallen en het beest kwispelt me met slaperig enthousiasme tegemoet.

Dan doe ik het laatste rondje nog wel even. Nog steeds met rode schoenen maar dan anders. En daarna is het wel tijd om naar bed te gaan zeg. Welterusten!