De negende plog! Over zondag 21 juni, 2015.
Ik slaap tot half twaalf, dat is vrij zeldzaam! Het wakker worden heeft de status ‘wakker’ nooit helemaal gehaald, en ik weet: dit wordt geen handige dag.
Als ik mezelf uit bed heb gestuurd is de mister al terug van bootcamp en aan het skypen met het thuisfront.
Ik neem het beest mee naar buiten voor een marathon van twintig minuten.
En laat mezelf vervolgens buiten adem op de bank neerstorten. Als de boyfriend klaar is met de andere kant van de wereld stelt hij voor om samen in bed te gaan liggen met een film ofzo. Wat? De laatste keer dat dat gebeurde is heel lang geleden. Ik spring naar de kans (maar dan in het engels)!
Het begint met oncharmante rek en strek filmpjes en wat Louis CK.
Tot ‘The Block’ het overneemt.
Tussendoor maken we koffie en thee. Met ontbijt dronken we Fanta en Cola. Het is een dag vol zeldzame zaken.
Een slaperige selfie van slechte kwaliteit. Dat krijg je als je maar geen nieuwe memory card voor je camera koopt. Maar er staat ook een hondje op, dus dan is het ok, right?
Doei! Het beest past zich aan aan ons energie level dus een lange wandeling is aan de orde.
Ik loop de tuin in om het dekbed uit te schudden, want het beest verliest tegenwoordig best wat haar. Daarna loop ik naar de aardbeienhoek. Deze pluk ik eruit.
De rest (en dat zijn er heel veel) is zwaar aangerand door pissebedden. Vet dom natuurlijk die houtsnippers, weet ik nu.
Voor de grap ga ik ook eens douchen.
En dan heeft de boyfriend alweer avondeten gemaakt. Ik mag geen foto nemen van zijn in saus bedekte gezicht en handen, en blijkbaar ook al niet van zijn bord. Toegegeven, het is verdraaid moeilijk eten dit.
Ah de kleine dingen in het leven. Extra grote ijsklonten met stukjes citroen erin. Vind ik leuk en lekker en ook nog mooi!
Uiteraard wordt The Good Wife vervolgd.
Tennisballen boeien het beest normaal nooit, maar nu dat de boyfriend er eentje nodig heeft pakt ze hem met alle kracht af en is ze er een half uur lang geobsedeerd mee bezig. Zo leuk, ze is nu bijna zes weken bij ons en nog steeds doet ze af en toe nieuwe dingetjes. Sinds een paar dagen is ze ‘s avonds na haar eten heel blij bezig met een knuffeltje.
We eten nog een ijsje en ik lurk aan wat zuurstof, want dit lamlendige gedrag gaat nergens meer over. Ik wist nooit of het ‘mocht’, maar naast het zuurstof gebruik tijdens fysio kan dat dus ook thuis als dat nodig is. De boyfriend heeft er een foto van gemaakt, maar de eerste foto van vandaag vind ik genoeg ziek voor één dag ;) Ik maak nog wel een foto van dit medisch spul voordat we weer terug naar bed gaan. Daaag!
No Comments