Plog 22: laatste dag op het hemelse Paros

De tweeëntwintigste plog, over 8 september 2015. Elke zes dagen een nieuwe plog!

Goedemorgen! En goed dat ‘ie is. We worden wakker door de Griekse zon die zachtjes door de gordijnen schijnt.

Opstaan en naar buiten! Links ons hotel en daarnaast de scooter die we vandaag terug moeten brengen.

Hoe weet iedereen dat we buitenlanders zijn? Door de helmen op onze hoofden! Derp.

Alsjeblieft en dankjewel!

Dit zie je als je je omdraait.

De volgende actie is het kopen van ferry tickets. Voor morgen. Terug naar het Nederlandse leven. Mehh…

We lopen terug van Piso Livadi naar Logaras, wat helemaal niet ver is maar wel met een heuvel er tussen in.

God wat hou ik na deze vijf dagen al van dit plekje! Na de eerste vijf seconden eigenlijk al. Na Ios zijn we naar het eiland Paros gegaan. Daar waren we nog nooit geweest en nadat de ferry ons er had gedropt hadden we nog geen idee waar we precies heen zouden gaan. Nadat we in een hete, stinkende bus stapten kwamen we aan bij dit dorpje. Ik had niet blijer kunnen zijn!

Shane test de vangrail. Goedgekeurd hoor, obviously!

En als diezelfde weg je weer naar beneden heeft gebracht kom je hier aan. Auto’s kunnen maar zo ver als die witte daar komen, tenzij ze een stuk omrijden aan de achterkant.

Zie je? Niet handig voor vierwielers.

Aan het eind ervan is ons hotel met cafe.

We snakken naar een koude frappe!

Binnenplaatsje van het hotel…

… uitzicht om van te houden…

… en Shane die vraagt of ik alsjeblieft kan opschieten met de sleutel van de kamer.

Ontbijt! Ik eet hier blijkbaar brood met kaas en salami. En ik slaap ook al zo goed. We moeten maar weer verhuizen, vind ik.

Het is wederom uitrustdag! Daarvan hebben we er in totaal twee deze vakantie en beide keren is het toevallig op plogdag. Dus hier. Een strandfoto.

En een zeefoto.

Ook al is het fijn om je poriën schoon te zweten enzo; heel lang in de zon liggen lukt niet helemaal. Tijd voor schaduw en ijs!

En bier. Shane is groot fan van dit land, al is het maar om de reden dat ze hier standaard een halve liter geven als je om een biertje vraagt.

Boeken tijd.

Dutjes tijd.

Zwem en onzichtbare rotsklim tijd.

Kan zo een roddelblaadje in toch?!

Liefde!

Na vijf dagen geen make up aangeraakt te hebben ga ik me nu maar weer voorbereiden op het er normale-levens-achtig uitzien. Bovendien is het dus de laatste avond hier.

Eèn twee drie…

Vier vijf zes!

Nog een keer de heuvel op.

Ik laat het even zien: daar in dat rijtje restaurantjes gaan we eten, de twee-na-laatste om precies te zijn.

En wel dit! Zo lekker! Op het terrasje naast ons zit een man te vissen. Wanneer hij beet heeft wordt het visje onder applaus en gejuich het restaurant binnen gebracht. Oh Griekenland…

Snel nog een winkeltje in.

En ook het kunst ateliertje. Hondje Lily woont hier ook en de avond dat we kennis maakten me deze mensen was het hondje op stiekem avontuur en de mensen in de stress. Is dus goed gekomen! Blij dat we morgen ook ons eigen beestje weer gaan zien.

Terug op de kamer. O ja. Kunnen die zichzelf nou nog niet inpakken?!

Laat ik vooral ook deze even opladen. De heenvlucht ging helemaal prima met de extra lucht machine, maar zonder batterij kan ik me voorstellen dat het lastiger zou gaan. Welterusten!