Een plog, whoopie! Voordat ik de lading foto’s hier dump is een kleine introductie wel aan de orde, me dunkt. Deze dag vond namelijk een jaar gele… nee okee, een maand geleden al plaats. Moet je die nog wel gebruiken dan? Hmmja, daar ging ik een paar weken over twijfelen, wat er voor zorgde dat dit nu niet twee weken te laat maar vier weken te laat online komt. Bovendien was ik bezig met een filmpje waarin ik alles uitleg en laat zien rondom de infuuskuur, die ik nog voor deze plog wilde plaatsen, for the sake of a kloppende verhaallijn. Maar dat filmpje kwam maar niet af. Dus je leest het; dráááma allemaal. Uiteindelijk heb ik maar besloten om deze plog gewoon nu te plaatsen, en als er alsnog interesse is voor ook dat halve filmpje dan hoor ik het wel? Dan ga ik die ook mooi en af en post-able maken.
(Mijn laatste plog in het algemeen vond trouwens wel bijna een JAAR geleden plaats! Wat een bijzonder moment blijkt dit te zijn!)
PLOG 74
op avontuur met Australische mede-hoester
Goedemorgen! Niets zo mooi als een korrelige ochtendfoto. De eerste plogfoto vanuit ons niet-zo-nieuwe-huis-meer. Ik voel me een beetje gaar want de wekker gaat vroeg, maar de reden daarvoor is prachtig! Het heeft te maken met die kunst op mijn rechterarm.
Buiten zie ik de man zitten die uit nature altijd al vroeg uit de veren is, natuurlijk het beest, en ook een logee! Snelle versie van het verhaal: dit is Rod en die ken ik uit het ziekenhuis in Sydney, Australië, van wel 8 jaar geleden. In die 8 jaar werd hij zieker tot hij twee jaar geleden nieuwe longen mocht ontvangen. Tijdens mijn laatste ziekenhuisopname nam hij al zwemmend deel aan de Transplant Games in Malaga, Spanje, waar wij hem eigenlijk zouden aanmoedigen, maar wat helaas dus niet doorging. Dus kwamen hij en zijn zoon in hun laatste Europa weekend maar naar ons. Super leuk!
Aankleden, afkoppelen, inhaleren en wegslikken.
En snel naar beneden om de deur open te doen voor de thuiszorg die mijn picclijn eruit haalt. Hoera, FREEDOM! De drie weken continue intraveneuze antibiotica zitten er weer op. De thuiszorg man vroeg nog of ik de lange lijn wilde bewaren (ha-ha), maar niet of ik er een foto van wilde maken. En om dat zelf te vragen vind ik dan weer zo een ding. Dus hier is mijn arm zonder lijn.
Laatste Cystic Fibrosis taak van de ochtend…
… en dan klaar om te gaan.
Treintje in.
Om uit te stappen bij Amsterdam. Het is zo leuk om dit met buitenlandse gasten te doen; alles waar wij gewend aan zijn en voor lief nemen is voor hun allemaal magisch en nieuw. Amsterdam is sowieso nog steeds mijn grote stadsliefde maar vandaag loop ik er nog wat extra trotser doorheen.
Dit blijft toch echt de beste manier om kennis te maken met Amsterdam. Zeker als er anderhalf professioneel hoester in je gezelschap mee huppelt.
Vader en zoon in al hun glorie! En hun piepende kip, die op al hun Europa locaties aanwezig is geweest en nu wat mensen van andere boten in de lach laat schieten wanneer hij het raam uitfladdert.
Over het IJ…
… door en langs wat grachten…
… en allemaal typische Amsterdamse huisjes.
Wanneer we niet geloven dat het water uit de grachten heel schoon is riskeert de kapitein iedereen’s leven door buitenboord te hangen en een glas water eruit te scheppen. Het is inderdaad echt doorzichtig!
Ja hoi, met z’n allen!
Nog een keer met z’n allen, in Cafe Stevens op de Nieuwmarkt.
Met uitzicht op dronken Britten en de Waag.
We moeten onze gasten natuurlijk wel de juiste Nederlandse cultuur meegeven.
Zoals ik al zei!
De kip wordt er blij van.
We halen wat souvenirtjes voor het Australische thuisfront om het af te sluiten.
En maken nog een laatste foto van de fiets-garage.
Thuis ploffen we op de bank met allemaal lekkers.
En willen de gasten onze documentaire Buiten Adem wel eens zien. Nòg iets waar ik al lang meer over wil schrijven hier! Binnenkort, binnenkort…
Pfieuw, wat een dag. Hallo lief bed! Welterusten buitenwereld!
Zoals gezegd is dit precies een maand geleden al gebeurd. Ik loop dus ook alweer een tijdje infuusvrij rond en al heb ik niet het idee dat ik weer op mijn oude niveau zit, gaat het wel gewoon prima! Tot de volgende keer lieve lezers :)
No Comments