Ja hoi, hier weer een teken van leven! Heel veel gebeurt er hier niet hoor. De spanning van mijn hoogtepunten van de afgelopen tijd is over het algemeen niet hoog. Lichaam is nog een beetje lastig doch onderweg naar de betere kant, dus langzaam wordt het leven wel weer wat spannender gelukkig.
Na een tijdje Afwassen als actiefste moment van de dag te hebben, werd dat overtroffen door het bezoeken van het ‘Thomas de Trein’ feestje met mijn voorleeskindjes, het kort winkelen voor de echt-nodige dingen op een straatje hier om de hoek en het weer twee keer per week fysio-en. Het ‘Thomas de Trein’ feestje was daarin absoluut meest hardcore, gezien de slechte voorbereiding van de organisatie en de tweemiljoen moeders/vaders/opa’s/oma’s die graag met hun kindjes naar binnen wilden. Helaas was ‘binnen’ een hele kleine ruimte en stonden we dus ruim een uur in het midden van een grote kudde duwende mensen. De moeder met baby in haar armen meters achter me omdat ze de kinderwagen halverwege weg moest zetten want dat paste er natuurlijk al helemaal niet meer bij. Toen ik met haar jongetjes eindelijk binnen was stond zij nog ergens halverwege de chaos en mocht ik haar gelukkig via de achterkant van het gebouwtje naar binnen smokkelen. Eenmaal zo ver duurde het optreden nog zo een twee minuten, maar goh, het was het waard hoor. Mijn voorleeskindjes hadden grote grijnzen op hun gezicht na het zien van hun grote held.
Joepie de poepie – BINNEN!
Het volgende spannendheids-level bestond uit een uur rondslenteren in de American Bookstore plus een drankje met zusje Lisa in Amsterdam, een trip naar een soort markt festivalletje in the middle of nowhere op een mooi landgoed, en heel letterlijk uitwaaien op het strand. Shane is sinds een kleine week ook grieperig, ha, eerlijk zullen we alles delen! Maar serieus, het is zo gezellig om een mede bankhanger te hebben in deze tijden. Ik vind dat hij elke maand minstens een week ziek moet zijn. Hij staat daar geloof ik niet zo achter, maar we hebben het er nog over.
Appelboomgaard bij het markt festivalletje.
Kas-cafe. Leuk!
Muziek-tractor: check!
De achtergrond ziet er niet heel stranderig uit, maar ik beloof dat de locatie Zandvoort was. Tien seconden later vloog er een liter snot uit Shane’s neus.
Zie je wel? Zand, zee; strand!
Oja, na overleg en meer overleg is de PICC-lijn er een week geleden uitgehaald. Das fijn! Geen extra infuuskuur dus. Uitzieken, goed voor mezelf zorgen en een dubbele dosis van standaard antibiotica pil was het advies. Tja, geen rocket science en ook niets nieuws maar ben het er wel mee eens. We zien wel weer waar het schip strandt! Of ehh, waar het schip naartoe doorvaart, liever.
