Buitenlandse / NL reizen

Cystic Fibrosis / Longtransplantatie

Inspiratie / Persoonlijk

Uncategorized

Currently I’m… (II)

Hier is de tweede post van het terugkerende thema Currently I’m…!

De vaste Currently I’ms zijn: Reading, Watching, Thinking, Feeling en Loving.


 Currently I’m Reading: het tijdschrift Buitenleven. Sinds vorige zomer heb ik soms opeens sterk zin in een tuin tijdschrift, maar ik heb er nog niet echt een gevonden die ik heel goed vind. Deze is wel leuk, mooie plaatjes en leuke lay out, maar de inhoud vind ik soms toch weer iets te suf of misschien een tikkeltje amateuristisch. Nou is er in de winter wellicht ook wel te weinig tuin-materiaal om over te schrijven of lezen waar ik zelf precies zin in heb, dus het is waarschijnlijk handiger om de dikke gouwe ouwe kringloop boeken weer in te duiken. Ter (dit keer goede) voorbereiding van Moestuin Numero Dos!

Currently I’m Watching: Het filmpje wat is gemaakt over de dag van het Skate4Air event. In Oostenrijk wordt elk jaar de alternatieve Elfstedentocht gehouden en schaatst een groep mensen maximaal 200 kilometer om geld en bekendheid op te halen voor Cystic Fibrosis. Dit jaar deden er 113 deelnemers mee, waaronder een aantal CF patiënten zelf en nog veel meer mensen die het deden voor iemand anders met CF die dierbaar voor hun is. Net als Run4Air tijdens de Dam tot Dam loop vind ik het een mooie en krachtige traantjes trekker. Juist met iedereens verhaal in gedachte.

Currently I’m Thinking: aan het mailtje wat ik net heb verstuurd dat ons hopelijk dichterbij het versturen van de bruiloft uitnodigingen gaat brengen! Omgggg :)) Dit grapje gaat best nog wat werk vereisen!

Currently I’m Feeling: moe. Ik heb een heel nieuw level van uitputting ontdekt deze afgelopen weken. Rond 4 uur ‘s middags val ik gewoon in slaap (absurd voor deze anti-overdag-slaapster) en ‘s avonds wil ik eerder dan Shane naar bed. Wat? Als ik wakker word ben ik steeds wel weer okay en vol plannen voor de nieuwe dag, met hulp van wat koppen koffie tijdens het opstarten. Vandaag uit de nieuwe Starbucks kop uit Utrecht die ik gister als beterschaps-cadeautje heb gekregen van vriendinnetje!

Ochtend uitzicht. Infuus pomp, Eleanor en koffie.

Ochtend uitzicht. Infuus pomp, Eleanor en koffie.

Currently I’m Loving: het bosje lente bloemetjes wat mooi staat te zijn naast me. Dat de supermarkten nu vol liggen met pasen en lente spul is hetzelfde als wanneer dat in September al met Sinterklaas gebeurt. ‘Dat kannnnnn toch niet, belachhhhhhelijk – oh yum marsepein en pepernoten…’ is nu: ‘Jaaaahoor, het is nog vet depressief buiten, alsof we dat kunnen manipuleren met pastel kleurige zoetigheid – wacht, wát voor magische vulling zit er in dit chocolade eitje?’. Anyway. Ik volg de supermarkt trend en ga zo terug voor nog een bosje voor in de badkamer (Badkamer ja. Voor alles een eerste keer. YOLO!).

Oh hello there you delicious smelling bunch of happiness!

Oh hello there you delicious smelling bunch of happiness!

Uncategorized

Organisatie gekte

Leiden. Dat werd de bestemming van de roadtrip afgelopen zondag. We stapten in de auto met het idee om kleine dorpjes af te gaan, maar we wilden meer! Groter! Spannender! Dus over landelijke weggetjes vonden we de studentenstad. Het was gek weer met keiharde regen afwisselend met knetter felle zon. Het was zo een relaxed dagje! Vrijdag en zaterdag hadden we de Grote To-Do Lijst afgewerkt voor zo ver kon, waar vooral voor Shane wat stress factoren op te vinden waren. Dus zondag was gewoon alleen maar chill. Ik was de chauffeuse, wat na een week ziekenhuis de perfecte beginnelingen beenspier training is, en in Leiden hebben we een uurtje rondgelopen met als pauze punt La Place in de V&D.

Leiden VD uitzicht

Ik wil V&D best sponsoren door vaker naar La Place te gaan. Altijd mooi uitzicht en grote koppen koffie met lekkers!

Vandaag heb ik de voor mij totaal nieuwe organisatie drang weer zijn gang laten gaan. Of het nou op laptop of in huis is, ik ben rete goed bezig al zeg ik het zelf. Dat speelt zich zo af sinds een paar dagen en ik verwelkom het hartelijk, want er lag nog het één en ander klaar, al een maand. Of jaar. Zo was ik me er bijvoorbeeld voor het eerst van bewust wanneer de Thuiszorg precies zou langskomen, wat me deed denken aan alle dozen vol medisch infuus spul die ergens in een hoek van het huis ruimte innamen.

Van dit, naar één doosje.

Van dit, naar één doosje. Hallelujah!

De Thuiszorg mevrouw blij met al het bruikbaar spul wat ik in haar tas schoof, en ik blij met het naar de apotheek brengen van de overvolle oude en bijwerking-gevende medicijnen tas die ook al maanden stof aan het verzamelen was. Ik voelde me een beetje schuldig om daar aan te komen zetten met een bak vol prima, dure antibiotica (een verhaal van maanden geleden), die alleen voor mij niet zo prima bleek te zijn. Maar niemand heeft er boos over geschreeuwd gelukkig.

Op zich is dit bezig zijn een goed teken van betere gezondheid! Dus er gebeurt wel iets, I guess. Ik ben alleen echt nog steeds geen fan van mijn longen en kan niet wachten tot ook die meegaan in dit positieve proces. Ik ben vanaf nu nog een weekje aangelijnd dus nog even geduld. In de tussentijd goed blijven eten en drinken en slapen en leuke dingen doen.

Which reminds me – wij eten al maanden lekker eten dankzij Hello Fresh. Van gehoord? Die brengen elke week een doos met ingrediënten voor het avondeten langs, inclusief vlees en recepten en alles, en dan hoeven wij het alleen nog maar te koken. Zo makkelijk want het eeuwige dilemma van Wat Gaan We Nou Weer Eten is opgelost, we hoeven geen grote boodschappen meer te doen, en het is vers en een beetje biologisch en lekker. En redelijk geprijsd! Ze hebben nu een actie dat wij korting krijgen als wij jou korting geven op een doos eten. Dus als je zin hebt om ons geld te laten besparen, of je was altijd al benieuwd en ziet dit als een kans, vul dan vooral deze code in bij het aanmelden: WE2WB2!

Uncategorized

Currently I’m… (I)

Wat ik nu toch ga doen…! Voor het eerst in bijna tien jaar -want ja, ZO lang bestaan we al, mijn blog en ik samen- introduceer ik een schrijf activiteit die op dezelfde manier zal blijven terug komen. Geïnspireerd door de vele lijstjes op Pinterest en bovendien gewoon gejat van één in het bijzonder:

Currently I'm... lijstjeDie. En dat vul je dan dus in. Nu zijn dit wel heel veel Currently I’ms. Daar ga ik niet steeds aan beginnen want dat wordt voor jou en mijzelf niet de ervaring die we hieruit willen halen. Wél zal ik er de meest toepasselijke, boeiendste of ha, makkelijkste uit kiezen. Op die manier weet je de nodige en vooral ook onnodige zaken die zich in mijn leven en hoofd afspelen! Ik ga nog niet beloven dat ik het elke week op een bepaalde dag ga posten, maar ik heb er zin in en je zal er regelmatig eentje voorbij zien komen. Starting now!

De vaste Currently I’ms zijn: Reading, Watching, Thinking, Feeling en Loving.

Currently I’m Reading: het boek The Children’s Hospital, geschreven door Chris Adrian. Het is ontzettend raar maar tegelijkertijd te fascinerend om mee te stoppen – er staat te vaak een verwarde frons of glimlach op mijn hoofd tijdens het lezen ervan. Ik ben er al een tijdje in bezig, want het is een vrij langzaam verhaal en het zijn een hoop pagina’s, maar het heeft me de laatste paar dagen echt weer te pakken. Het gaat over een kinderziekenhuis wat het enige gebouw in de wereld is wat nog bestaat nadat de hele wereld met zeven mijl water overstroomd is. Het gebouw drijft op al dat water en lijkt ergens onderweg naar te zijn, maar waar… Medisch student Jemma Claflin is de hoofdpersoon van het verhaal, al zijn sommige korte hoofdstukken geschreven vanuit een ander perspectief. Vanuit de engel die in de muur zit, namelijk, en Jemma’s overleden broer. Er zit dus een flinke portie fantasie in, maar tussen alle medische en maatschappelijke gebeurtenissen door heeft dat wel wat. Ik kan er nog veel meer over vertellen en ga als ik het uit heb er een boek verslagje over tikken!

Currently I’m Watching: Meestal hebben we een serie waar we vaak ‘s avonds een aflevering van kijken, maar de laatste maand is dat een beetje vervaagd. In plaats daarvan hebben we gisteravond de film Get On Up (2014) gekeken; het levens verhaal van James Brown. Vaak voordat we beginnen met koken gaat de muziek aan, en dan dansen/hobbelen/hoesten we een paar minuutjes voordat de aandacht naar het eten bereiden gaat. Geen grap. De laatste tijd is de funk van James Brown regelmatig langsgekomen tijdens die keuken momenten en IMDB beoordeeld de film met een 7. Worth a try. Goede film, veel muziek en optredens die langskomen. Gaat in fragmenten van zijn jeugd naar later in zijn leven, tot het op die manier samen komt. Vrij artistiek in elkaar gezet ook nog, maar nog wel goed te volgen – als je eenmaal aan het accent van James Brown gewend bent!

Currently I’m Thinking: aan de rest van vandaag. Wat te doen? Met oud en nieuw hadden we een lot in de kerstboom gehangen en daar zowaar 50 euro mee gewonnen, tot grote verassing en blijdschap van het meisje in de Albert Heijn die het ons gister uitkeerde. We besloten er iets leuks mee te gaan doen en speelden met het idee om te gaan high tea-en in het Oude Slot in Heemstede. Ik heb net even naar de website gekeken en het is toch wat te girly om Shane daarmee naar toe te slepen, denk ik. Misschien een good old fashioned road trip in plaats daarvan? Op zittend avontuur!

Currently I’m Feeling: een beetje gefrustreerd. Het voelt alsof ik aan de ene kant vol met ideeën en motivatie zit voor en over van alles, en ik wil heel graag in die flow blijven. Maar ik ben te suf in hoofd en zwak in lichaam om er veel mee te doen. Die ideeën en motivatie zorgen ervoor dat ik het grootste gedeelte van de tijd blij en excited ben. Maar het lijkt een soort concurrentie te hebben van een negatief stemmetje wat vraagt: ‘maar wat ga je er nou helemaal mee doen dan?’ Rationeel kan ik er heel anders over praten en het allemaal relativeren en in mooie dingen omzetten etc., etc., maar zo voelt het dus.

Currently I’m Loving: het lezen van andere blogs! Dat komt en gaat in vlagen and I’m right in the middle of it now! Dan heb ik het over blogs van Cysters en Fibros (al zijn daar een stuk minder van, waarom is dat?), maar vooral ook over blogs die me op leuke manier vertellen hoe je bijvoorbeeld het meeste uit je twintigers jaren kan halen. Of dat nou financieel, emotioneel of intellectueel is. Het begon bij smart-twenties.com en via haar zijn er een paar bijgekomen, en via hun weer een paar, enzovoorts. Ook is er veel leuks en moois te vinden als je doorklikt bij de plaatjes die je interesse wekken op Pinterest!

Cystic Fibrosis

Home sweet home

Het klinkt misschien raar, maar het is elke keer een bitterzoete overgang. Natuurlijk wil je zo snel mogelijk uit dat vieze kamertje van dat medische gebouw verdwijnen. Maar tegelijkertijd verlies je een gevoel van veiligheid eenmaal weer thuis. De regelmaat van het eten wat klaar staat, hoe weinig zin je er ook in hebt maar juist daarom goed dat het maar blijft komen. De geforceerde fysio ophoest sessies, die zeker in momenten van extra ziekte zo stom maar ook zo belangrijk zijn. Alle specialisten en luisterende oren die meteen naast je te vinden zijn als er opeens iets minder goed gaat. Opeens alle ‘normale’ dingen weer zelf doen, wat altijd net wat zwaarder blijkt te zijn dan dat je optimistische hoofd je van te voren had verteld. Bovendien is het een stuk makkelijker om met een infuuspaal rond te rollen met daaraan vast alle machinetjes en draadjes, dan met alles los in je handen zoals dat thuis gebeurt.

Tot zover de wen-kant van het verhaal want het is voornamelijk alleen maar heerlijk om weer thuis te zijn! Het weg douchen van de ziekenhuislucht in eigen badkamer is elke keer een hoogtepunt en het is zo fijn om al je eigen spullen weer om je heen te hebben. Het eten verschijnt weliswaar niet vanzelf, maar je kan met een beetje moeite wel weer eten waar je echt zin in hebt, en de koppen thee zijn eindelijk weer van goed formaat. Het allerallerbeste is natuurlijk het weer samen in één huis zijn met mijn Booba, die zo een drukke en gestresste week achter de rug heeft. Niet zomaar Een huis, maar Ons huis! Ik heb in heel veel jaren niet zo sterk het gevoel gehad van ThuisKomen als gisteravond. Nadat Shane me na zijn werk had opgehaald uit het AMC trof ik dit aan: feestvlaggetjes, een gerecycled spanbord van toen hij eindelijk zijn visum binnen had, en een geschreven kaartje met precies de juiste woorden erin.

Welkom Thuis

Is ‘ie het winnende lot uit de loterij, of wat!? Hij moest vandaag ook werken dus ik had de dag voor mezelf om te acclimatiseren. Een beetje uitpakken, een beetje opruimen, een beetje slapen, een beetje macbooken. En heel veel 75jaarlanggerookt-klinkend gehoest. Ik voelde me gister zieker dan ziek en vandaag was het nog niet opperbest. Ik vertrouw op de kunsten van het welbekende thuis infuus, die elke paar seconde braaf een druppel antibiotica erin zzzoemt. Halverwege de dag zag het er buiten opeens zo uit, en ik vond het wel een toepasselijke toestand. Zonnig, want thuis en ook blij, maar donker en dreigend want nog niet klaar, en die kleur van de lucht doet me denken aan wat er uit mijn longen naar boven komt als het me eindelijk lukt om iets omhoog te hoesten.

Zonlicht met donkere lucht

Ik verwijder mezelf voorlopig dus nog niet te ver van mijn bank en hou het wijselijk rustig. Mijn Booba heeft morgen vrij dus we hebben samen een lang weekend, hoe heerlijk! Wel met een To-Do lijstje want in de wereld van volwassenen is er altijd zoveel te doen. Maar een groot deel kan vanuit de huiskamer of binnen een straal van 100 meter daarvan worden gedaan. Tussendoor lurk ik een paar keer per dag met zombie hoofd aan mijn vernevelaar in de hoop mijn blaffende gerochel snel wat smakelijker te laten klinken. ‘T voelt toch wat ongemakkelijk om zo in de buitenwereld rond te lopen – mensen weten niet hoe snel ze hun hoofd van me weg moeten draaien tijdens inademen, hehe.

eee

Cystic Fibrosis

Een holly jolly ziekenhuis seizoen

Hello my good fellas! Zoals het een echte CF-er betaamt meld ik mij zo nu en dan met poep longen in het ziekenhuis en dan gaan de mensen het hier weer proberen beter te maken. Een groot deel van deze tekst had ik al geschreven, tot ik besloot dat ik persé de foto’s vanaf mijn telefoon erbij wilde hebben. En aangezien die app of aansluiting of wat dan ook nooit werkt, werd dat een heel avontuur. Toen moest ik mijn mac herstarten en klikte ik op ‘Save Draft’ en werd de Draft niet Gesaved. Nu blijft de hergeinstalleerde applicatie ook nog eens zeggen ‘try to reconnect your device’, maar de neiging om mijn telefoon door de kamer te gooien onderdruk ik tot nog toe goed. Dus unfortunately peanutbutter; ik typ ‘m nog een keer! Met of zonder foto’s, dat is nog een verassing voor ons allemaal.

Het verhaal gaat als volgt. Al maanden ging het niet helemaal super lekker. Zoals eerder geschreven had ik in December thuis een intraveneus antibiotica kuurtje van drie weken en dat had niet veel gedaan, maar maakte dat ik net weer goed genoeg was om het opnieuw even aan te kijken. Tot ik zo een twee weken geleden aan alle kanten merkte dat het tijd was voor een nieuwe road trip naar hospital land. Moe hoofd, moe lijf, veel hoesten, strakke longen, bloed ophoesten, pijntjes – het welbekende riedeltje wat zich afspeelt voor een opname.

Ik bracht de dag door op de Spoedeisende hulp want dat is nou eenmaal de inspirerende manier om opgenomen te worden. Gelukkig kwam Shane me snel na zijn tandartsafspraak entertainen want oef, zes uur in zo een kamertje sucks the creativity right out of you! We hoopten en dachten eigenlijk dat ik ‘s avonds wel weer weg kon om me later in de week te melden voor het aanprikken. Dankzij het nietsgeenspullenbijme-trauma van jaren geleden pak ik nu altijd alsnog een koffertje in en dat was mooi. Want aan het einde van de dag kreeg ik te horen dat ik meteen moest blijven dus ging Shane de auto uitladen terwijl ik naar mijn kamer gerolstoeld werd. Het is hartstikke hip deze maanden om met een longontsteking rond te lopen, dus het ziekenhuis is Vol met inderdaad een hoofdletter V! Maar omdat CF zo specifiek is en dit één van de weinige CF-centra van Nederland is, word er voor ons altijd gezocht naar dat ene lege kamertje. Die bleek op de vijfde verdieping te zijn. In de dagen daarna werd ik verhuisd naar de andere kant van die verdieping, waarna ik naar de juiste long afdeling gebracht werd, waarna ik weer werd verkast naar de andere kant van díé afdeling. Maar op dit kamertje mocht ik blijven. In tropische temperaturen weliswaar, want geen eigen thermostaat aan de muur. De temperatuur van deze kamer is gekoppeld met de kamer naast me, en daar ligt een oud klein dametje wat erg slecht hoort, ook Sarah heet, en het ‘zo koud’ heeft. So be it. Heeft wel weer wat als de verpleegster ‘s ochtends de gordijnen opent zodat je de sneeuw buiten kan zien.

Op zich zouden het een simpele paar dagen worden. Het tijdelijke infuus ging erin, de Picc lijn plaatsing werd aangevraagd en de antibiotica werd erin gepompt. Een jaar geleden heb ik hetzelfde spulletje door mijn aders gehad en moest ik daar na 2,5 week mee stoppen vanwege een allergische reactie. Maar je weet maar nooit en bovendien had ik weinig keus, want is het het de enige antibiotica die op het moment voor mij werkt. Dus laat ‘s avonds begonnen we. Na een paar uur echter zat ik al onder de brandende jeuk, hadden mijn lippen een Botox-gone-wrong look, en zagen mijn ogen eruit alsof ik een hele dag had lopen huilen. Niet minder belangrijk was ook mijn keel van binnen opgezwollen. Nog niet gevaarlijk maar wel lastig met slikken. Een nachtelijk overleg tussen artsen volgde, de antibiotica werd stopgezet en vervangen door anti histamine. Ik haat dat spul met een passie, al voel ik die passie ietsje minder na een dosering ervan want dan werkt mijn hoofd niet heel helder meer. Ik word er vooral erg suf en ongelukkig van en het meest frustrerende is nog wel dat het bij mij niets doet tegen de jeuk. Het werd een korte, jeukerige nacht met een gek beetje slaap.

Bezoekend zusje Lisa keek de volgende dag tot een uur of 1 ‘s middags tegen mijn bewolkte en opgeblazen hoofd aan. Rond diezelfde tijd had ik het genoegen twintig studenten te verwelkomen in mijn kamer die naar mijn longen gingen luisteren. De begeleidend arts vroeg meerdere malen wat er ‘te zien was aan Mevr. Smit’ waarbij ik elke keer hard moest giechelen omdat ik alleen maar kon denken aan mijn exotische lippen, uitpuilend oog en zwervers outfit. Miss Sarah for your entertainment, all day every day!

Die dag ben ik slangetjes vrij gebleven want er werd een desensitisatie plan voor me samen gesteld door de allergoloog en longarts. Dat houdt in dat ik de dag daarna begon met dezelfde antibiotica, maar dan met een ini mini dosering van wat het uiteindelijk moest zijn. Het begon met 0,1 ml per uur, en dan werd het elk kwartier verdubbeld tot het uiteindelijk 75 ml per uur was. Op die manier kan je zien wat je lichaam aankan en belangrijker nog; je laat je lichaam denken dat het geen vijand is wat er binnen komt. Het ging een paar uur goed, tot het hele circus opnieuw begon. Wederom was het midden in de nacht, alleen was het verschil dat dit keer de antibiotica niet werd stopgezet. We moesten kosten wat kost ermee doorgaan om te kijken wat er zou gebeuren, omdat niets anders me goed kon helpen en ik ondertussen wel iets nodig had. Dat betekende wederom Tavegil door het infuus heen. En toen dat een uur later niets anders deed dan me suf en ongelukkig maken, nog een dosering van hetzelfde hatelijke spul erbij. En toen dat een uur later nog steeds niets deed behalve dat het me deed denken dat de regen op mijn raam een aankloppend mannetje was ik probeerde uit te vogelen hoe dat mogelijk was op de zevende verdieping, werd er prednison door het infuus geduwd. Dat haalde eindelijk het scherpe randje van de jeuk en zwellingen weg en ik viel in een duizelig diepe slaap.

De volgende dag sprak ik af met de arts dat ik tijdens deze antibiotica kuur standaard Prednison erbij zou krijgen. Mijn eerste weken-lang-durende Prednison ervaring! Eindelijk volleerd CF-er! Ik ben benieuwd. Tot zover hou ik ervan want het voert zijn taak goed uit. De enige bijwerkingen waar ik nu nog last van heb zijn pijnlijke lippen en keel en dus een hese stem. Dat valt te overzien voor een paar weken. Afgewogen tegen meer lucht en energie is dat een makkelijke keuze, right?

Ondertussen ben ik tussen het schrijven door mijn koffer weer aan het inpakken. Ik heb nu een week mogen genieten van het uitzicht over Abcoude door dit panorama raam en ga over een paar uurtjes richting huis. Afgezien van de allergie en een alles behalve soepele plaatsing van de Picc lijn is het geen onaangename logeerpartij geweest. Ik had me voorgenomen om ook hier net te doen alsof ik wist wat een goed dag en nacht ritme is. Helpt met de gelukkigheids factor, merk ik. Wakker worden nadat de ontbijt man is langs geweest, lichten aan, brein aanschakelen, douchen, make up op m’n hoofd, BH aan. Dan zit je zomaar al op driekwart van je goede voornemen! Het enige andere wat dan nog rest is om mijn kamer opgeruimd te houden (een baanbrekende bezigheid voor mij hier, tot de opluchting van menig verpleegster!) en minstens één keer per dag uit dit hol te kruipen om beneden een rondje te lopen. Er is heel veel leuk bezoek langs geweest en de buit is niet mis. Een stapel tijdschriften, lekker Rituals spul en genoeg chocola om een half jaar mee door te komen.

Thuis ga ik nog twee weken door met de intraveneuze antibiotica en dan zijn we er weer vanaf. Blij om vanavond gewoon met mijn eigen Booba in slaap te vallen in eigen bed. :)

Bear en ik hadden een feestje gisteravond

Bear en ik gingen de laatste nacht moe maar vrolijk in gisteravond!

Inspiratie Motivatie

Motivatie: Getting Shit Done

Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar ik kan best wel gemotiveerd raken van die cheesy, coole, getypografeerde quotes waar heel het internet mee vol staat. Al jaren verzamel ik die dingen en ik heb er honderden (duizenden?) voorbij zien komen. Ik vind het ook interessant hoe duidelijk het met de tijd mee verandert welke van die motivatie quotes echt iets voor je kunnen betekenen! Hierbij diegenen die op dit moment het meest voor mij doen in het kader van Productiviteit.


The secret of getting ahead is getting started

“The secret of getting ahead is getting started”
Deze kan ik echt niet vaak genoeg horen of lezen. So simple yet so effective! Mijn enormste struikelblok in productiviteit is absoluut het ‘niet beginnen’. Dan is de opdracht of het idee of de hoeveelheid zo overweldigend dat het verlammend werkt. In dezelfde trant als: I’ve got so much to do that I’m gonna take a nap! De eerste keer dat ik dit wonder advies echt doorhad was tijdens mijn jaartje studeren. Zoals altijd propte ik een project van twee maanden allemaal in de laatste twee weken, terwijl ik er de hele tijd daarvoor ook al hartstikke over aan het stressen was. Een klasgenootje zei toen tegen me: ‘Maar Saar, waarom BEGIN je niet gewoon?’ en dat was echt zo een openbaring. En élke keer valt het alleen maar mee, als ik eenmaal ben begonnen, en bedenk ik onderweg de dingen die ik van te voren nog niet wist.
Moraal van het verhaal: Stop met stressen en denken en twijfelen, ga zitten of staan of wat je er ook voor moet doen, en begin.

 

It always seems impossible until it's done

“It always seems impossible until it’s done”
Dit is één van de cliche quotes die tot voor kort niet zo veel voor me betekende. Ik dacht dat ik geen last had van ontmoedigende shizzles. Ten eerste omdat ik dacht dat ik me er niets van aantrok, dat ik toch wel mijn eigen dingen doe. En ten tweede omdat ik dacht dat niemand in mijn omgeving dat soort dingen tegen me zegt. Maar laatst besefte ik opeens dat het niet een letterlijk ‘dat is nooit voor elkaar te krijgen!’ iets hoeft te zijn, maar dat het al in hele kleine dingetjes kan zitten. (Met grote dingen ben ik er verassend genoeg eigenlijk altijd zeker zat over geweest om het sowieso uit te voeren – genoeg mensen die de manier van reizen niet veilig vonden of die niet veel vertrouwen hadden in Sarah vs Fashionstudie.) Een snelle niet doordachte opmerking van een vriendin over iets wat je hebt uitgekozen tijdens het winkelen, of een juist wel goed doordachte mening van iemand over een idee wat je net hebt verteld. Ook al dacht ik dus altijd dat ik me nooit liet beïnvloeden door dat soort dingen, werd ik er blijkbaar zó door beïnvloed dat ik het niet eens door had! Want vaak kocht ik dat item in die winkel dan niet omdat ik ‘serieus zelf ook opeens zag dat het inderdaad geen mooie kleur was’, en ook ging ik niet dat ene idee uitvoeren want dat ‘was ook  gewoon iets raars wat opeens in me opkwam’. Deze voorbeelden lijken niet zo belangrijk als de grotere stappen die je in je leven neemt, en deze quote klinkt ook alsof die voor Grote Belangrijke stappen is geschreven. Maar alle hele kleine dingetjes samen laten uiteindelijk wel zien wie je echt bent.
Moraal van het verhaal: Stay true to your own ideas, hoe onbelangrijk die ook lijken.

Small changes eventually add up to huge results“Small changes eventually add up to huge results”
Naar deze kijk ik vooral ter herinnering. Ik wéét het wel, maar ik vergeet het te gemakkelijk. Het sleutelwoord hierbij is geduld. Daar heb ik niet veel van, en daarom kan het lastig zijn om dit te onthouden tijdens een proces waarbij het lang duurt voordat je ergens komt. Ik vind iets vaak al snel onzinnig of gewoon irritant, zeker als het voor mijn gevoel iets is wat ik al tig keer eerder heb gedaan en er maar weinig mee ben opgeschoten.
Moraal van het verhaal: Heb geduld en keep the bigger picture in mind! Besef dat je naar iets aan het toewerken bent, en dat álles wat je daarvoor doet, hoe klein ook,  je uiteindelijk helpt om daar te komen.

 

Do one thing well, it's enough

“Do one thing well – it’s enough”
Ik vind altijd dat ik van alles wat moet afweten dus ik verzamel en lees allerlei informatie kris kras door elkaar heen. Twee van mijn favoriete bezigheden zijn binge-serie-watching en binge-info-reading. Vaak gaat het over super random dingen en maar sporadisch over iets actueels. Het is ook niet zo alsof ik een wonder brein heb, dus ik vergeet 70% van wat ik heb gelezen onmiddellijk weer. Dit heeft als resultaat dat als er in een groep mensen een onderwerp wordt aangesneden waarover ik een keer een hele dag lang van alles heb opgezocht, ik een beetje half mee loop te mompelen en te knikken. Frustrerend genoeg weet ik dat ik het allemaal heb gelezen, en dat ik er tegelijkertijd niets zinnigs meer over heb te zeggen. Omdat ik diezelfde dag nog vijf andere dingen heb ge-info-junkied. Een half jaar geleden. Om er vervolgens nooit meer wat mee te doen. En dit geldt niet alleen voor gewoon-leuk-om-te-weten-info. Nee, ook voor vaardigheden, en dat is pas frustrerend. Een jaar lang heb ik geleerd en geoefend voor Photoshop en InDesign. Super interessant en super handig! Maar nu heb ik dat programma al drie jaar niet meer geopend en sterker nog, het staat niet eens meer op mijn Mac. Piano spelen? Ja leuk! Maar alleen af en toe als ik er een beetje zin in heb en – dit heeft absoluut met het vorige plaatje te maken – ik vrede heb met de realisatie dat ik niet binnen een dag Mozart ben. Ik kan dus steeds opnieuw beginnen met het oefenen van de muzikale stukken, want vingers hebben ook al geen eeuwig foutloos geheugen. Zelfde verhaal met Frans. Ik heb die hele taal al twintig keer opnieuw geleerd en spreek het nog steeds niet vloeiend. Ik besef me dat ik er meer baat bij heb om minder dingen te gaan doen/oefenen/willen weten, zodat ik wát ik doe, góéd kan doen. Toch denk ik dat deze lastig is, want ik vind nou eenmaal ontzettend veel dingen interessant en er is niets wat er echt boven uit steekt. Zoals die tientallen beroepstesten op de middelbare school me ook elke keer weer vertelden: 11% hier, 11% daar, 11% om de hoek en 11% hier voor je neus. Als ergens 14% achter stond was ik blij, want dan ‘sprong er tenminste iets uit’. Niet dat ik daar vervolgens wat mee deed.
Moraal van het verhaal: Focus je op datgene wat je écht leuk vindt en waar je écht goed in wilt worden. Wat je jezelf op lange termijn ook nog ziet doen of gebruiken. Ga niet als een kip zonder kop honderdduizend dingen doen en opzoeken just for the sake of it. Je hoeft niet goed te zijn in alles.

That’s it, dat zijn wel even genoeg levenslessen en motivatie voor een blogje. Anders wordt het weer zo overweldigend en doen we er weer niets mee enzo.

Heb jij een favoriete Getting Shit Done quote?

Uncategorized

Achterstallige kerst bezigheden

Kerst is al tweehonderd jaar geleden, maar tóch ga ik nog delen wat wij die dagen allemaal hebben gedaan. Puur omdat het zo leuk was en ik best in de ‘festive spirits’ verkeerde dit keer! Bereid je voor op een foto blog!

Het begon met de kerstboom. Iedereen die Shane tegenkwam had hem in de trant van Nederlandse Info verteld dat het een enorme schande zou zijn in Nederland om al een kerstboom in huis te halen als Sinterklaas het land nog niet uit was. Dus braaf een dagje later reden we op 6 December (vooral ook gewoon omdat we op die dag allebei konden) naar Ikea om daar een boompje uit te zoeken. Buurvrouw had de Ikea-boom tip gegeven en dat was een goede! Mooie bomen voor 20 eurie, en bij aankoop krijg je meteen een tegoedbon van 19 euro die je in Januari kan gebruiken. Huh, 1 + 1 is toch 2? Precies! Een mooie kerstboom voor 1 euro (want die tegoedbon komt wel op). Score!

Daar istie dan! Om in de moestuin-en-meubels-van-gerecyceld-hout trend te blijven die heerst in Huize Booba, hebben we mooie neutrale dingetjes in de boom gehangen. Like!

Daar istie dan! Om in de moestuin-en-meubels-van-gerecyceld-hout trend te blijven die heerst in Huize Booba, hebben we mooie neutrale dingetjes in de boom gehangen. Like!

Het eerste kerst etentje was er ook al vroeg bij dit jaar, en wel bij Madame Kirsten en huisgenootje Myrthe. Een echt meisjes avondje, wat ontzettend gezellig was. Het merendeel feestte door tot diep in de nacht, en ik kreeg een zeer gewaardeerde fiets-lift naar het station van een vriendinnetje wat tegelijkertijd met mij wat vroeger wegging.

De kerstige ladies night!

De kerstige ladies night!

De volgende dag waren we uitgenodigd om mee te doen aan de jaarlijkse kerstfeestdag van onze buren plus vriendengroep. Het was nog geheim wat we gingen doen. Het enige wat we wisten was dat we om 16.00 uur op een parkeerplaats moesten zijn. Vanaf daar liepen we naar een scoutings honk. Een super gezellig rommel en oefen hok, wat zomaar midden in een woonwijk ligt. Daar kregen we gluhwein en warme chocolademelk, om vervolgens een kamer binnen te wandelen waar een enorm Twister spel op de vloer lag. Day = made!! We waren volgens mij met 16 man, dus dat was leuk. Daarna werden we weer naar buiten begeleid, waar een groot kampvuur aan het branden was. Er lag brooddeeg klaar om om stokken te wikkelen en boven het vuur te houden. Dat was lang geleden! Toen alle broodjes op waren ging iedereen terug naar huis om schone kleren aan te trekken en zich klaar te maken voor het kerst diner. Iedereen had een gerecht klaargemaakt en meegenomen en ook waren er surprises en gedichten voorbereid. What a day! Erg gezellig!

Het mega Twister spel! Een week lang spierpijn in mijn vingers en polsen als gevolg, haha!

Het mega Twister spel! Een week lang spierpijn in mijn vingers en polsen als gevolg, haha!

Brood en warm worden in proces.

Brood en warm worden in proces.

Twee dagen later was het 23 December en kwamen zusje&aanhang, broertje&aanhang, moeders, tante en nichtje bij ons christmas feasten. Vorig jaar hadden we ook voor hun gekookt (min moeders plus extra nichtje) en dat was ontzettend leuk, dus we waren blij dat iedereen weer kon. We waren beter voorbereid dan eerder, want we konden left-over soep gebruiken van het burenfeest, hadden het recept van het hoofdgerecht al eens eerder gemaakt in plaats van dat het een grote verassing was, en het toetje was eerder op de dag vrij makkelijk gemaakt. Normaal gesproken vind ik het stom als bezoek aan het afwassen gaat bij ons in de keuken, of eigenlijk, gewoon zielig – wie heeft afwassen nou als hobby? Maar dit keer dacht ik why the heck not! En dat scheelde ook nog eens enorm met het opruimen de volgende dag. Win-win!

Iedereen aan tafel behalve broertje die de foto maakt

De afgekeken foto van broertjes camera met iedereen (behalve hem) aan tafel.

Moeders gaat verhuizen en komt dus steeds aanzetten met dingen van vroeger die ze terugvindt. Zie hier de gebeurtenis rondom kleuterschool tekeningen en briefjes. Die bank is trouwens oud nieuws, we hebben een nieuwe!

Moeders gaat verhuizen en komt dus steeds aanzetten met dingen van vroeger die ze terugvindt. Zie hier de gebeurtenis rondom kleuterschool tekeningen en briefjes. Die bank is trouwens oud nieuws, we hebben een nieuwe!

Eerste kerstdag mochten we aanschuiven bij een brunch van vrienden die ook in Haarlem wonen. Voordat we daarheen gingen lagen er ‘s ochtends opeens allemaal cadeautjes onder de boom, en ze waren niet afkomstig van mij… Oh oh, bad girlfriend! Shane had namelijk zo lopen roepen dat hij niets had geregeld en gekocht, en was zo druk met werk, dat ik echt dacht dat we dat gewoon over zouden slaan dit jaar. Maar een paar weken daarvoor had hij me bijna betrapt op het bestellen van iets voor hem, waarbij ik mijn laptop snel dichtdeed en zei dat dat zijn kerstcadeautje was en dus geheim. Dat spookte dus rond in zijn hoofd, en op kerstavond was ik een paar uurtjes weg, en is hij heel sneaky snel nog van alles gaan kopen. Ik ben zo verwend met van alles! Aaahhh het eeuwige cadeautjes seizoen drama! En ik had zijn cadeautje niet eens ter plekke klaarliggen.
Gelukkig was dat wel te vinden op locatie van de brunch. Marlon de gastmevrouw en ik hadden samen voor onze mannen en onszelf (ook nog eens!) tickets voor een concert van Fink gekocht. Dat werd gelukkig gewaardeerd en zo zijn we er weer overheen gekomen, met af en toe een cheeky herinnering van Shane naar mij hoe lief hij toch is voor me, haha. Dat is natuurlijk ook wel zo. Wat hij niet weet, is dat ik ondertussen nog iets voor hem heb geregeld en dan vind ik dat we wel weer gelijk staan!

Marlon had het moment van de uitgepakte tickets vastgelegd en er de beste vergelijking aan vastgeplakt! Gesynchroniseerde outfits, anyone?

Marlon had het moment van de uitgepakte tickets vastgelegd en er de beste vergelijking aan vastgeplakt! Gesynchroniseerde outfits, anyone?

Als laatste hadden we ook nog een derde kerstdag en wel in Lelystad! Via Bowe hebben we jaren geleden zijn vriendengroep ontmoet en goed leren kennen. Bowe zelf was een aantal dagen in Nederland en dus kwam iedereen samen in het gezellige huis van Tinke en Rick. Wederom had iedereen een gerecht meegenomen, wat ervoor zorgde dat het toetje bestond uit twee verschillende brownies en tiramisou! Hashtag RondeBuiken. Het was een hele leuke avond, fijn om iedereen weer gezien te hebben, dat moet eigenlijk veel vaker. Er is maar één foto gemaakt die hele avond, en daar trek ik expres ZO een lelijke bek, dat zelfs ik me te erg schaam om hem te posten. Bedenk er maar wat bij!

Poeh, nu kan ik net zo goed nog even doorgaan over Oud en Nieuw! Twee vrienden waar Shane lang mee op een superjacht mee had gewerkt, kwamen ons een paar dagen opzoeken. Bizar om dat stukje extreme leven zo opeens in ons rustige leven hier te hebben. Ze hebben zelf veel met zijn tweeën gedaan want Shane moest werken en ik had ook wat afspraken staan, maar we zijn belachelijk heerlijk uit eten geweest (op hun kosten godzijdank) hier in Haarlem en met Oud en Nieuw zelf zijn we bij ons thuis gebleven met een vriendinnetje van mij erbij. We maakten een kampvuur in de achtertuin, gooiden de oude bank van buiten naar binnen, en de schutting tussen ons en de buren ging eruit zodat iedereen kon mixen. Een chille avond dus, al liepen vriendin Coby en ik op een gegeven moment wat drankjes achter, geloof ik. Ik had voor het eerst in mijn leven zelf een vuurwerk pakket gekocht, wat vooral de Engelse/Australische mannen helemaal geweldig vonden! Dat mag niet zelf worden afgestoken waar zij vandaan komen. En van buurman Rob kregen Shane en ik de eer om een prachtig stuk vuurwerk aan te steken. Ik houd er wel van :D

Samen het mooiste siervuurwerk van de avond aansteken!

Samen het mooiste siervuurwerk van de avond aansteken!

Warm worden na vuurwerk kijken.

Warm worden na vuurwerk kijken.

Oh Hemel! Edit! Edit! Bij de eerste keer van het posten van dit Blog was ik helemaal vergeten te vertellen dat we op 1 januari ook nog iets hebben gedaan. 1 Januari is nog wel deel van ‘De Feestdagen’ vind ik, toch?! Ik had Shane en zijn twee vrienden die hier waren zo gek gekregen om de Nieuwjaarsduik op Zandvoort te gaan doen. En sportief als die is, kwam de gastmeneer van de brunch op eerste kerstdag, Johan (a.k.a.de andere olijke dude in de eerdere foto van de matchende shirts) mee! Wij vrouwen plus kind stonden in dikke winterjassen toe te kijken hoe de mannen zich uitkleedden tot zwembroek. Allebei erg blij dat wij dat zelf niet hoefden te doen, want KOUD! Dat iedereen onder begeleiding van het geluid van hoge gilletjes de zee in rende, is één van de gekste dingen die ik ooit heb gezien. Zo bizar en zoveel mensen! Sommige renden er lijkbleek meteen weer uit met de paniek duidelijk zichtbaar in hun ogen, en anderen stampten lang rond in het water, met enorme smiles on their faces. De mannen waren niet meer op te warmen toen ze eenmaal terug in hun kleren zaten en het was zo druk, dat we de erwtensoep uiteindelijk allemaal maar hebben laten zitten. Terug De Warme Auto In! Maar wat was het leuk om een keer gezien te hebben!! Volgende keer (I’ll find new victims) wil ik naar een strandtent gaan en hete chocolademelk drinken na afloop.

The fool!!

The fool!!

Getting ready. Nu nog met dikke truien aan, maar ook die gingen uit!

Getting ready. Nu nog met dikke truien aan, maar ook die gingen uit!

De bizarre drukte tijdens het bestormen van de Noordzee.

De bizarre drukte tijdens het bestormen van de Noordzee.

Ondertussen heeft deze blogpost zich over de hele dag uitgestrekt, want wat blijkt er altijd toch veel gedaan te moeten worden in die wakkere uren! Maar dit is ‘m dan.

Hebben jullie ook leuke dingen gedaan tijdens kerst en alles eromheen? Of juist weggevlucht en een anti- kerstvakantie gevierd op een ver strand? Ik ga volgend jaar denk ik allebei tegelijkertijd proberen. Dat lijkt me nou wel wat.

Uncategorized

Blog voornemens voor 2015 (and beyond)

Eind vorig jaar, je weet wel, een week geleden, kreeg ik een leuk bedoelde link toegestuurd van WordPress. Alle statistieken van dit blog waren daarop te vinden in een mooie lay out. Het was ook echt wel cool en interessant, maar hetgeen wat maar in mijn hoofd blijft rondkruipen is dit zinnetje: “In 2014 you’ve published nine posts on your website!”. WTF? Dat is dus niet eens één per maand (ik vond wiskunde vroeger k*t dus ik help je even met rekenen zodat er bij jou in ieder geval niet dezelfde soort traumas naar boven komen)!

Nadat ik mijn blog-activiteiten-kalender had nagekeken geloofde ik het ook echt en voelde ik me een beetje een onder presterend persoon. Ik denk namelijk vrij vaak aan potentiële blog opties en inhoud. Maar ik denk dat ik het overdenk <— daar is meteen een voorbeeld. Het stukje AMFI studie wat is blijven hangen bij mij, zorgt ervoor dat ik een beetje bang ben dat als ik mijn blog niet perfect op een duidelijke bepaalde manier neerzet, het niet goed genoeg is. Als ik daar heel nuchter over nadenk is dat onzin, want dit is geen bedrijf of groot concept en dat is het nooit geweest. Maar misschien juist omdat ik niet meer werk of reis of studeer heb ik het gevoel gekregen dat het belangrijker is geworden om wát ik doe, heel goed te doen. En dat werkt verlammend, met die 9 blogposts van vorig jaar als bewijsstuk honderdveertig.

De conclusie is dat ik, waarschijnlijk samen met een miljoen andere bloggers, als één van mijn blog voornemens heb om weer vaker te schrijven – en het vervolgens ook online te plaatsen. Ik ga mezelf proberen te herinneren dat het niet uitmaakt als er verschillende thema’s kris kras door elkaar verschijnen en dat het mijn eigen stukje internet is waar ik dus mee kan doen wat ik wil.

Wat valt er zodoende te verwachten in 2015? Levens updates, huis dingen, tuin dingen, Cystic Fibrosis gebeurtenissen, random inspiratie, boeken en series reviews, trouw planning (!), enneh, waar ik dan ook toevallig dus nog meer aan denk! In de vorm van lang en kort, goede en slechte kwaliteit, zonder en met foto’s, Nederlands en een heel klein beetje Engels, en awkward en grappig.

Ik weet opeens wat mijn brand gaat zijn die ik als richtlijn kan gebruiken; het heet Sarah Smit.